GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMinkowski, Otter i Tamestit świetnie interpretują muzykę Berlioza!
Strona 6 z 8
„Król z Thule” Hektor Berlioz skomponował w latach 1828-1829 utwór pod tytułem Osiem scen z Fausta (Huit scènes de Faust), inspirując się arcydramatem Faust Johanna Wolfganga von Goethego. Kompozytor niezwykle cenił jego twórczość. W roku 1842 napisał takie oto słowa do swej siostry Nanci [6]: „[…] podróż nad Ren to wspaniała sprawa, a te wszystkie stare zamczyska, te ruiny, te ponure góry sprawiły, że śniłem na jawie, ukołysany wspomnieniami wierszy Goethego i bajek Hoffmanna” [7].
W latach 1845-1846, kiedy Berlioz podróżował po Europie Środkowej, rozbudował Osiem scen z Fausta, nadając im tytuł Potępienie Fausta (La Damnation de Faust). W części trzeciej tego dzieła usłyszymy piękną piosenkę gotycką zatytułowaną Król z Thule (Le Roi de Thulé), którą śpiewa Małgorzata. Jest to pierwsza aria przeznaczona dla jej partii. W akompaniamencie orkiestrowym wtóruje jej solo altówki, z którą prowadzi osobliwy dialog. Czy ciepłe i słodkie brzmienie instrumentu symbolizuje miłość, czy zapowiada śmierć? Wokół dźwięków unosi się woń zmierzchu, a płynąca melodia nabiera posmaku smutnej kołysanki. Dziewczyna śpiewa historię pewnego starego poczciwego króla z wyspy Thule [8], który pielęgnował z nabożeństwem puchar, należący niegdyś do umiłowanej kobiety. Pod koniec piosenki wrzuci go do morza; woda na chwilę zabulgocze, po czym ucichnie. Król zrobi się blady, a jego ciałem będą wstrząsać dreszcze. Już nie wypije z tego kielicha. Taka to historia. Koniec piosenki. Wkrótce Mefistofeles wzywa duchy, które rzucają urok na niewinną Małgorzatę i usypiają ją.
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |