Przegląd nowości

Minkowski, Otter i Tamestit świetnie interpretują muzykę Berlioza!

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 07, maj 2012 17:39

Najnowszy album Marca Minkowskiego nie pozostawia wątpliwości: dyrygent jest w wyśmienitej formie, a jego interpretacje są wciąż odkrywcze i niepowtarzalne. Tymi słowami można by określić płytę, którą wytwórnia Naïve wydała w roku 2011. Jej zwiastun można zobaczyć tutaj. Usłyszymy na niej dzieła Hektora Berlioza: Harold w Italii op. 16, Noce letnie op. 7 oraz Król z Thule z Potępienia Fausta op. 24. Repertuar ten jest kwintesencją twórczości autora traktatu o orkiestracji.

„Harold w Italii”

Harold w Italii został ukończony w roku 1834 jako „Symfonia w czterech częściach z altówką obbligato”. Jest to druga symfonia w dorobku Berlioza. Bezpośrednim impulsem do jej napisania była inicjatywa największego wirtuoza skrzypiec epoki, czyli Niccola Paganiniego, który poprosił Berlioza o przygotowanie dla niego utworu z altówką w roli głównej i w stylu Symfonii fantastycznej. Wiolinista usłyszał ją po raz pierwszy 22 grudnia 1833 r. w trakcie pobytu w Paryżu i od razu się w niej zakochał. Kompozycję na altówkę zamówił kilka tygodni później. Planował wykonać ją podczas tournée po Anglii, a jej tytuł miał brzmieć Ostatnie chwile Marii Stuart. Gdyby tournée się odbyło, byłby to debiut Paganiniego grającego na altówce. I to nie byle jakiej, bo na stradivariusie. W końcu jednak solista odwołał koncerty, ponieważ partytura pierwszej części kompozycji nie przypadła mu do gustu. Przede wszystkim dlatego, że partia altówki była w niej słabo wyeksponowana. Poza tym Berlioz zrezygnował z partii chóru i z tematu programowego, którym miała być egzekucja szkockiej królowej. Dalszych części dzieła, skrzypek już nie konsultował.

• « poprz.
• nast. »