Przegląd nowości

Dzieciństwo na Fionii – wspomnienia Carla Nielsena

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 06, wrzesień 2020 17:28

W chwili, gdy w 1883 roku 18-letni Carl, syn Nielsa, wiejskiego grajka z wyspy Fionii, przepływał Wielki Bełt udając się do stolicy państwa Kopenhagi, powielał tym samym wzorzec wpisany w duńską świadomość narodową, a mianowicie podróż innego syna Fionii, Hansa Christiana Andersena. Z dołów, z prowincjonalnej biedoty, droga ta wiodła ku światu, ku sławie. Carl August Nielsen uznany za najwybitniejszego duńskiego kompozytora, był w pełni świadomy andersenowskiego mitu. Przypomniała mu go również matka, kiedy odwiedziła go w Odense, gdzie młody Nielsen był muzykiem wojskowym. W 1927 roku Nielsen wydał swe wspomnienia z dzieciństwa („Dzieciństwo na Fionii”), publikacja ta pozwoliła na wpisanie Nielsena w listę związku literatów duńskich.

Możemy tu przeczytać następujący fragment: „Jak jej wszystko opowiedziałem, to powiedziała, że zawsze muszę w życiu dążyć do tego, by dać z siebie to, co najlepsze, że mam być pracowity i mam myśleć tylko o tym, by być zdolnym, i powiedziała coś jeszcze o Hansie Christianie Andersenie, który był tak samo biedny, jak ja, a i o tym, że w kiedyś w Brendekilde żył pewien ubogi chłopiec, który nauczył się dwudziestu języków i został sławny na całym świecie. Matka rozmawiała ze mną długo o różnych sprawach i dawała mi rady, jak mam się urządzić, gdy przyjadę do Kopenhagi”. Zakończyła mówiąc: „Wierzę w to, że potrafisz”. Drugi ze wspomnianych przez matkę Nielsena „syn Fionii”, to filolog Rasmus Rask, syn wiejskiego krawca, póżniejszy professor uniwersytetu w Kopenhadze, pierwszy badacz języka islandzkiego. Urodzony 9 czerwca 1865 roku w Nørre Lyndelse na Fionii jako siódme z dwunastu dziecko w ubogiej wiejskiej rodzinie, pracujący zarobkowo od najmłodszych lat. Carl Nielsen wspomina swoje dzieciństwo jako bardzo szczęśliwe. Wspomnienia powstały w 1927 roku, za namową lekarza, który w ten sposób chciał zmusić Nielsena do porzucenia stresującego bytu sławnego kompozytora, dyrygenta i osobowości kulturalnej kraju, i by choć na chwilę zajął się czymś innym.

• « poprz.
• nast. »