Przegląd nowości

Budowanie dobra – rozmowa Andrzeja Szypuły z Wojciechem Kilarem

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 17, lipiec 2022 20:40

No i znowu zobaczyłem żywego kompozytora muzyki poważnej. Potem był zorganizowany konkurs młodych talentów, gdzie grałem I część Sonaty Waldsteinowskiej Beethovena i jakieś swoje maleńkie utworki.  Jurorem tego konkursu był nie kto inny, jak właśnie Zygmunt Mycielski. I znowu wspaniały kontakt z wielką, wybitną postacią życia muzycznego. No i tak powoli zaczynały się decydować moje losy. Potem prof. Mirski przekazał mnie swojej uczennicy, nieżyjącej już pani prof. Marii Bilińskiej-Riegerowej, pianistce. Gdy wspominam ten czas, kiedy prof. Mirski dał mi do grania wymienione wcześniej utwory współczesne, to właściwie mogę powiedzieć, że do dziś nic się nie zmieniło. Ciągle żyję w tym kręgu.

Ciągle mam ten kult impresjonistów. Ciągle, kiedy pytają mnie o ulubionych kompozytorów, mówię oczywiście, Mozart, to jest coś boskiego zupełnie, potem Debussy, Ravel. Mazurek Szymanowskiego, zakorzenienie w tradycji, góralszczyzna, wszystkie moje te utwory dzisiejsze, Krzesany, Kościelec, Orawa, Siwa mgła, to gdzieś to się tam zaczęło, wtedy, w tym momencie, kiedy właśnie w tejże szkole rzeszowskiej dostałem do grania Mazurka Szymanowskiego i Taniec ognia de Falli. Ta żywiołowość, motoryczność, agresywność… Mnie się wydaje, że moja muzyka jest taka, jak ona w tym właśnie 1946 czy 1947 roku się w Rzeszowie zapoczątkowała. To jest jakieś zupełnie niezwykłe. To, że ja jestem taki, jaki jestem dzisiaj, to taki już byłem wtedy w Rzeszowie.

Jak to się dzieje, że Pańska muzyka jest tak bardzo polska w swym kształcie, wyrazie artystycznym, która przecież nie jest, najogólniej biorąc, zapożyczeniem z elementów folkloru, nie jest bezpośrednim czerpaniem z motywów muzyki ludowej, a jednak w swym nastroju, wyrazie jest tak bliska polskiemu odczuwaniu, przy tym jest znana i ceniona w Europie i świecie.

– No cóż, trudno mi na to pytanie odpowiedzieć. Mówiąc, że muzyka polska jest taka, jaka jest, że jest świetna, wspaniała, znana w świecie, to troszkę ryzykuję, bo tym samym jakby i siebie chwalę. Skoro kompozytorzy polscy są świetni, to znaczy, że i ja jestem trochę dobry. Ale myślę, że zaletą naszej polskiej szkoły kompozytorskiej jest to, że jest ona tak niesłychanie różnorodna i że tacy kompozytorzy, jak moja skromna osoba czy mój kolega mieszkający po drugiej stronie ulicy – Henryk Mikołaj Górecki, jesteśmy bardzo mocno związani z polską tradycją religijną, katolicką, z muzyką ludową, z korzeniami, z polskością. 

• « poprz.
• nast. »