GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościRacine i Rossini i co z tego wynikło?
Strona 1 z 3
Gioacchino Rossini, decydując się na skomponowanie operowej adaptacji Andromachy Jana Chrzciciela Racine'a, poszukiwał muzycznego ekwiwalentu dla jej podniosłej retoryki. Odnalazł go w deklamacyjnym stylu klasycystycznych kompozytorów: Christopha Willibalda Glucka, Luigiego Cherubiniego i Gaspare Spontiniego.
Zarazem, szczególnie w drugim akcie, zapowiada pojawienie się Richarda Wagnera, odchodząc od zamkniętych numerów na rzecz podziału na większe sceny (w pierwszym akcie wprowadza aż dwa concertata), w których dominuje melodyczny recytatyw.
Oryginalna jest już sama uwertura, w której przebieg włączony zostaje męski chór lamentujący nad upadkiem Troi: Troja! Qual fosti un di. Tak powstała Hermiona była jednocześnie i archaiczna i nowatorska. Być może stało się to powodem jej chłodnego przyjęcia przez neapolitańską publiczność w 1819 roku i popadnięcia w półtorawieczne zapomnienie, choć sam Rossini bardzo cenił jej partyturę. Również w odniesieniu do tej opery zastosować można powiedzenie, że do jej wystawienia niewiele potrzeba, jedynie trzech pierwszorzędnych tenorów, sopranu i kontraltu. Jak zatem było 10 lipca na zakończenie IV Festiwalu Rossiniowskiego w Krakowie? Serena Farnocchia i Aurora Faggioli, odtwórczynie głównych partii kobiecych: Hermiony i Andromachy, nie wyróżniały się szczególnymi walorami wokalnymi czy interpretacyjnymi, skupiając się nade wszystko na wiernym oddaniu tekstu muzycznego. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |