Przegląd nowości

„Straszny dwór” Moniuszki w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 16, lipiec 2021 19:42

Córki Hannę ze Stefanem, Jadwigę ze Zbigniewem i Damazego z jego chłopakiem. Jest jeszcze jeden temat: zwycięstwo kobiet i kobiecego punktu widzenia. To one wprowadzają nas w XXI wiek. Teraz mi ktoś powie, że to spektakl polityczny, bo protesty kobiet, obrona konstytucji  to manifest polityczny. Tak! To jest manifest polityczny, ale dlaczego Jarosław Kaczyński i jego durni akolici chcą mnie albo reżyserkę przedstawienia (Włoszkę!) pozbawić prawa do wypowiadania się o polityce?

Powiem krótko: Ich miejsce jest w piekle i to w katolickim razem z księżmi-pedofilami. Całość wieńczy oczywiście (zgodnie z tradycją choć wbrew Moniuszce, który umieścił go wcześniej) Mazur. Ale tańczony nie przez szlachtę, lecz chłopów. Bo my wszyscy w Polsce wywodzimy się z chłopów (może z nielicznymi wyjątkami). Taka jest prawda. I młoda Włoszka, zapamiętajcie to nazwisko, bo warto: Ilaria Lanzino, doskonale to wie, albo swoją niezawodną intuicją artystyczną to odczytała.

Nie chcę przesadzać, ale ponieważ kocham historię, nieodparcie przychodzi mi na myśl inna Włoszka. Królowa Bona. Też doskonale nas, Polaków, przejrzała. Jakby tego wszystkiego było mało dla sukcesu, muzyczna strona przedstawienia była niemniej wspaniała. I znowu Włoch: dyrygent Marco Guidarini. Precyzja, płynność narracji muzycznej pozwoliły wydobyć z muzyki Moniuszki cały jej czar. I pokazać nie tylko polskie, co oczywiste, ale także włoskie i romantyczne niemieckie (Carl Maria von Weber) oraz francuskie (Auber) korzenie. 

• « poprz.
• nast. »