Przegląd nowości

„Król Ubu”, czyli operowy palimpsest (5)

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 02, kwiecień 2021 10:00

Ubu i jego kompanów przebrał w dresy, a wojnę polsko-rosyjską potraktował z jednej strony jako rozgrywkę sztabowców, zasiadających przed monitorami komputerów, a z drugiej uczniowską bitwę na papierowe jaskółki. Poza tym uciekł się do projekcji filmowych, każąc na początku wyłonić się drużynie Ubu z kadrów Rejsu Marka Piwowskiego, pasiekę króla Wacława metonimicznie przywołują zbliżenia pszczół i plastrów miodów, a na koniec przyszłe podboje rejterującego z Polski uzurpatora antycypują ujęcia Warszawy, Berlina, Paryża i nowojorskiej Statuy Wolności.

Z obsady na pierwszy plan wysunęła się Izabela Kłosińska, która zarówno środkami wokalnymi, jak i aktorskimi potrafiła w pełni wydobyć tragizm królowej Rozamundy. Następna inscenizacja powstała 27 września 2013 roku w gdańskiej Operze Bałtyckiej, a jej autorem był Janusz Wiśniewski.

Scena ukształtowana została na podobieństwo camery obscura, a frontalnie usytuowane na niej postacie, poruszające się na dodatek zazwyczaj po liniach równoległych względem rampy, nadawały jej reliefowy charakter. Jednocześnie zdawały się pozować wobec niewidocznego obiektywu aparatu fotograficznego, którego punkt widzenia wyznaczała widownia. Stąd otwierał i zamykał przedstawienie rodzaj nieruchomego tableau, ożywającego na przeciąg akcji, która z powrotem w nim zastygała na koniec, a mogącego kojarzyć się z ekspresjonistyczną inscenizacją Jewgienija Wachtangowa Dybuka, zwłaszcza za sprawą Ubicy, ucharakteryzowanej na widmową Leę z tamtego przedstawienia. 

• « poprz.
• nast. »