Przegląd nowości

Dyktatura reżyserów

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 10, maj 2012 14:34

Pięknym przedstawieniem okazała się Antygona Zbigniew Rudzińskiego zrealizowana w Operze Wrocławskiej. Takim nie była z pewnością Carmen, z którą Teatr Wielki w Poznaniu pojechał na festiwal do Carcassone. Nie bardzo mi też odpowiada jego Aida wystawiona przez Teatr Wielki w Łodzi. Jednym z największych jego sukcesów była polska premiera Galiny Marcela Landowskiego zrealizowana przez Teatr Wielki w Poznaniu w 1999 roku. Był to bardzo sugestywny spektakl o znakomicie rozplanowanej dramaturgii.

W tym samym czasie działał też na polskich scenach Ryszard Peryt, który do teatru operowego wniósł wiele dobrego. Wysoko cenię większość przez niego stworzonych na mikroskopijnej scenie Warszawskiej Opery Kameralnej wysmakowanych inscenizacji dzieł Mozarta. Zrealizowana przez niego w styczniu 1985 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu sceniczna wersja Requiem Verdiego była bez wątpienia jednym z ważkich wydarzeń artystycznych tamtych lat. Podobnie zresztą jak Ognisty anioł Prokofiewa zrealizowany w 1983 roku na tej samej scenie. Inscenizacja przeniesiona została na scenę opery w Hanowerze, gdzie przyjęto ją entuzjastycznie. Peryt wyreżyserował też jedną z najbardziej widowiskowych inscenizacji Nabucco Verdiego (Opera Bałtycka 1985). Był też twórcą głośnej inscenizacji polskiej premiery Czarnej maski Pendereckiego wystawionej na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu  

Zrealizowana w 1999 roku w stołecznym Teatrze Wielkim przez Mariusza Trelińskiego Madama Butterfly odbierana była jako zjawisko. To po tej premierze okrzyknięto Trelińskiego, odnowicielem polskiej opery, czy słusznie ??? Jego inscenizacje wprowadzają polską operę w świat zupełnie innej estetyki i stylu.

• « poprz.
• nast. »