Przegląd nowości

Moniuszkowska „Halka” – wymiar lokalny czy uniwersalny? (1)

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 12, wrzesień 2019 09:37

Zresztą odniesienia do natury są w tej operze nagminne, koncentrując się na przykład wokół motywu wiatru. Halka przywołuje go w swojej pierwszej pieśni zza kulis – Jako od wichru krzew połamany, a Janusz w swojej porównuje do niego stan emocjonalny dziewczyny – Czemu się dusza nagle wzburzyła,/Jak rzeka, kiedy wicher u fal?, a ona w swojej arii z drugiego aktu, kiedy zaczyna rozumieć, że nie odzyska już miłości kochanka, stwierdza – Jeden tylko wicher w górach mi zanuci:/Wróci Jasiek, wróci!, podczas gdy Jontek odwołuje się do tego porównania, by przekonać ją, że została oszukana – Jak wicher świszczy nad połoniną/…/Tak skłamał on, nie przyjdzie tu, a także – niczym wcześniej Janusz – przywołuje motyw rzeki – Jak z gór potoki płyną i płyną. 

Podobnie jak dwadzieścia siedem lat później libreciści Bizetowskiej Carmen dodali postać Micaëli dla zrównoważenia amoralnej zmysłowości tytułowej bohaterki, tak Wolski wprowadził figurę Jontka, stanowiącego przeciwieństwo wiarołomnego Janusza. W ogóle to ciekawa i pionierska postać jak na realia tamtych czasów, wręcz genderowa avant la lettre, skoro jest on mężczyzną empatycznym.  

• « poprz.
• nast. »