Przegląd nowości

Moniuszkowska „Halka” – wymiar lokalny czy uniwersalny? (1)

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 12, wrzesień 2019 09:37

Za pomocą tych przenośni czyni wyrzuty wiarołomnemu kochankowi pod koniec drugiego aktu – Stumaniłeś gołąbeczka, a w trzecim tak opisuje swój los – Gołąbeczek nad górami,/Zatrzepotał skrzydełkami./Ale już nie bielutkiemi,/Lecz krwią własną czerwonemi/Zatrzepotał skrzydełkami,/I jak kamień spadł ku ziemi/…/ Z gołąbki trup, a opadająca linia melodyczna jej śpiewu ilustruje opisaną słowami sytuację. 

W czwartym natomiast przypisuje ptakom więcej uczuć – I ptak drapieżny pisklęta/Karmi, otula i lula. Wcześniej ponadto identyfikuje się ze skowronkiem – Wzlecieć mi skowronkiem oraz jaskółką – bujać jaskółeczką po niebie (w arii z drugiego aktu Gdyby rannym słonkiem), a w scenie obłąkania w trzecim akcie stwierdza wprost – Bom ja jest ptak, przy czym tryle fletu naśladują trele skrzydlatej braci. Z kolei chór w obrazie kruka dostrzega zapowiedź tragedii – Kruk smutno wzleciał nad halą/Jak gdyby wietrzył. Również Jontek w swojej najsłynniejszej arii Szumią jodły wspomina – Jam do czarnych skał/Szedł w przepaście, bym ci ptaszę/Małe z gniazdka dał. 

• « poprz.
• nast. »