Przegląd nowości

42. Festival d’Ambronay (drugi weekend)

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 03, październik 2021 09:10

Czuwający nad każdą interwencją wokalną i instrumentalną dyrygent, niemalże deklamujący wyraźnie utrwalone w pamięci słowa tekstu, plastycznie kształtował frazy, dozował efekty dynamiczne i pilnował nieustannego utrzymywania równowagi dźwiękowej, szczególnie we fragmentach polifonicznych. Zresztą każdy z wokalistów miał tutaj okazję do zaprezentowania swojego talentu oraz wykazania znajomości tego repertuaru i wyczucia oscylującego na granicy renesansu i baroku stylu. Największy entuzjazm wywołał jednak śpiew i sceniczna osobowość dobrze w Ambronay znanej, cenionej i wyjątkowo lubianej sopranistki Mariany Flores. Jej wykonane jedynie z towarzyszeniem harfy solo w utworze powstałym do wiersza Michała Anioła stało się niezapomnianym zjawiskiem, jakby kompletnie oderwanym od praw miejsca i czasu. Z kolei wręcz niebiańskie piano sopranistki Marie Lys oczarowało słuchaczy w wieńczącej cały koncert kompozycji autorstwa samego Leonardo Garcii Alarcóna, który na zamówienie Centre Culturel de Rencontre i Festiwalu w Ambronay stworzył ją do tekstu Rudolfa Steinera. 

Oryginalną inicjatywą okazało się zorganizowanie swoistej podróży dźwiękowej zatytułowanej „Architektura”, czyli poetyckiej i muzycznej „trasy”, służącej innemu niż zazwyczaj sposobowi odkrywania opactwa w Ambronay. Na tę specyficzną podróż zaprosił nas znany zespół Les Percussions de Trefort (złożony z muzyków dotkniętych bardziej lub mniej zaawansowanym upośledzeniem umysłowym), z jego założycielem i szefem Alainem Goudardem, oraz również prowadzony przez tego ostatniego ansambl Six Voix Solistes. Wykorzystując generowane za pomocą różnych przedmiotów (miseczek, pałeczek itd.) dźwięki, którym towarzyszyły śpiewane lub wypowiadane przez członków tych zespołów sylaby, słowa, zdania, a ponadto posługując się zsynchronizowanymi z tymi efektami gestami, pozwalali oni uczestnikom tego eksperymentu oswajać i przyswajać sobie coraz to inne przestrzenie zabytkowego obiektu. W zależności od kierunku przemieszczania się można też było odkrywać odmienne warunki akustyczne poszczególnych miejsc. Doskonale z tym współgrał występ trzech wokalistek (Manon Cousin, Pauline Langlois de Swarte i Elodie Pont), które pojawiając się na przemian w oknach jednej z części gmachu opactwa wykonywały a capella pochodzące z różnych stron świata i obejmujące parę wieków historii muzyki, czyli także najrozmaitsze style, melodie. Ów projekt stał się z kolei pretekstem do prowadzenia najrozmaitszych narracji, wywoływania afektów, wzniecania ponadczasowych doznań. Jeszcze innym niebanalnym doświadczeniem był rodzaj performansu łączącego muzykę barokową, wykonywaną przez trio Le Concert de l’Hostel Dieu (Boris Winter - skrzypce, Aude Walker-Viry - wiolonczela, Franck-Emmanuel Comte - klawesyn), z tańcem Hip Hop, którego brawurowy popis dał Jérôme Oussou, realizujący choreografię Mourada Merzoukiego. 

• « poprz.
• nast. »