GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościTrzy razy wbrew Moniuszce
Strona 1 z 4
Teatr Wielki w Poznaniu, ku zgrozie swego byłego dyrektora Sławomira Pietrasa, zdecydowanie rozprawił się z kanonicznymi inscenizacjami najważniejszych oper Stanisława Moniuszki. Zrezygnował zupełnie z rekonstrukcji sensu i oprawy historycznej, z tradycyjnego kostiumu i staropolskiego obyczaju, które dobrze zostały przypasowane do operowych librett.
Przyjął za to modną koncepcję, aby nadać wszystkim tym dziełom nowy, bardziej aktualny sens, niekiedy wywracający do góry nogami, to co było kiedyś, ale czasem tylko stawiając się w opozycji do zastanych na scenie form. Osobiście nie mam nic przeciwko takim przeróbkom, bo wprowadzają artystyczny ferment, dodają rumieńców zaskorupiałym schematom, a przy tym pozwalają się cieszyć muzyką, która jest nieśmiertelna.
Uważam wszakże, że ze względów wychowawczych i kształceniowych należałoby obok tych nowatorskich erupcji teatralnego talentu mieć także w zanadrzu inscenizacje dla szkół, dla młodzieży, dla początkujących odbiorców sztuki operowej, aby mieli szansę zobaczyć przedstawienia „historycznie poinformowane”, dające jakieś pojęcie, jak to kiedyś wystawiano, co przez to chciano powiedzieć i w czym tkwiła siła dawnych dzieł. Wróćmy jednak do Poznania, do już wykonanej roboty. Tu można było zobaczyć Halkę w reżyserii Pawła Passiniego, gdzie w sposób krańcowy uwypuklono konflikt klasowy między dworem a gminem, co sprawiło, że Jontek był przebrany jak jakiś dzikus za barana. Tutaj powstało interaktywne wystawienie Parii w reżyserii Grahama Vicka, będące krzykiem protestu przeciw wszelkim przejawom ksenofobii i wykluczenia, nagrodzone zresztą operowym Oskarem. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |