Przegląd nowości

Trzy razy wbrew Moniuszce

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 30, sierpień 2021 22:56

Czy któraś z tych prób przełożenia dzieła na współczesny język wstrząsnęła nami do głębi? Raczej stała się powodem różnych kuluarowych dyskusji. Zapewne podobnie będzie z pracą Ilarii Lanzino. Sądząc z nagranej na platformie OperaVision rejestracji publiczność przyjęła przedstawienie z uznaniem, tzw. czynniki wypowiadały się z oburzeniem, ale co z tego. Mamy wolność. Jednego czego owej wolności nie moglibyśmy teatrowi wybaczyć, to fuszerka muzyczna.

Tak się składa, że trzy poznańskie „nieheteronormatywne” wystawienia oper Stanisława Moniuszki otrzymały solidną orkiestrową i wokalną podbudowę. Halkę i Parię prowadził nieodżałowany Gabriel Chmura. Do Strasznego dworu zaimportowaliśmy z Włoch Marco Guidarini'ego, który po Chmurze będzie nowym dyrektorem muzycznym teatru. Dyrygował orkiestrą poznańskiej opery z wyczuciem i jakby zrozumieniem, że to naprawdę doskonała muzyka. Czyżby konsultował się w tej sprawie z Fabio Biondim?

Nie będę szczegółowo opisywać różnych obrazoburczych posunięć scenicznych idących na przekór tradycji i Moniuszce, skupię się na wykonawcach poszczególnych ról, którzy odbierani na niewielkim laptopie nie mogli się pewnie wykazać wszystkimi walorami głosu i zdolności interpretacyjnych. Mimo elektronicznych niedogodności bardzo szlachetnie i solidnie brzmiał głos Stanislava Kuflyuka w roli Miecznika. Jego występy to zwykle bardzo mocny punkt każdego przedstawienia operowego. Ale ogólnie poziom pań górował nad męską częścią obsady. Ruslana Koval jako Hanna imponowała nie tylko w swej trudnej arii koloraturowej Któraż to, która tej ziemi córa, ale we wszystkich meandrach popisowej partii.

• « poprz.
• nast. »