Przegląd nowości

Atma w Trzęsaczu

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 30, sierpień 2015 17:07

Oto co znaczy dobra emisja i higiena głosu. Na to powinni też zwrócić uwagę pedagodzy chóru szczecińskiego. W Stabat Mater do barytona dołączyły dwie panie, Barbara Kubiak i Ewa Marciniec. Obie  doskonale zgrane głosowo zdecydowanie utrzymały intonację w dosyć trudnym dla śpiewaków fragmencie Spraw niech płaczę. Barbara Kubiak zaczęła ten fragment bardzo jasnym głosem i wysoką pozycją, co pomogło całemu chórowi w utrzymaniu intonacji. Stabat Mater zawsze robi duże wrażenie, choć w jednej recenzji pojawiło się stwierdzenie, że nastąpiła w wykonaniu przewaga elementów wizualnych nad muzyką. To oczywista bzdura. Pomysł stosowany przez gwiazdy rocka, powielany podczas Festiwalu, jest efektowny, ale wymaga większego wyczucia, tzn. korelacji kolorów i puszczanych dymów, z narracją muzyczną. 

Następny koncert odbywał się już w Trzęsaczu, i tutaj od razu usłyszeliśmy zespół z najwyższej półki. Camerata Silesia kierowana przez Annę Szostak jest teraz zespołem miasta Katowice. Wspaniały chór kameralny złożony z dobrze przygotowanych głosowo śpiewaków, na forte miał silniejsze brzmienie niż „składankowy” zespół w Szczecinie. A stanowiące clou programu Pieśni Kurpiowskie z misternie utkaną harmonią przez Karola Szymanowskiego dały poczucie niezwykłej uczty muzycznej. Występ Cameraty poprzedził młody pianista ze Szczecina Maciej Skowronek.Zagrał dosyć szkolnie, jakby się zasłuchał w nagraniu Glena Goulda, jedno z Preludiów i fug Bacha, oraz pierwszą część wczesnej Sonaty Beethovena, w której pokazał, że potrafi zbudować klasyczną formę. Szkoda, że na koncert nie pofatygował się Szymon Wyrzykowski. Może wtedy doceniłby jak ważną dla zespołu śpiewającego jest emisja głosu, która pozwala nie tylko na śpiew forte i piano bez wysilania gardła, ale umożliwia pokazanie różnych barw ludzkiego głosu. Kolejnego dnia recital rozpoczął doskonały organista Karol Gołębiowski, który do wykonania swoich utworów zastosował zestawy rejestrów świadczące o wyobraźni, i sprawnie przenosił nas w różne światy muzyczne. Np. w tańcach z Tabulatury Jana z Lublina mieliśmy prawdziwą kapelę dworską. Kolejny wykonawca Łukasz Długosz grający na flecie, także dowiódł swoich najwyższych kompetencji w posługiwaniu się tym instrumentem.

• « poprz.
• nast. »