Przegląd nowości

Parysów było trzech…

Szczegóły

Opublikowano: środa, 25, marzec 2015 11:53

Monika Ledzion w pełni wiarygodnym czyni tytuł operetki, dodatkowo za sprawą swego mezzosopranu przydając postaci zmysłowej aury, zwłaszcza w arii Naprawdę, jestem niewinna z trzeciego aktu, choć jej głos niezbyt korzystnie brzmi w górnym rejestrze. Marta Abako jako sopran wydobywa zaś belcantową naturę zamykającego I akt concertata, stanowiącego pastisz tego rodzaju ustępów w operach włoskich. Z kolei arię z II aktu Rzeknij mi, Wenero, obydwie artystki wykonały z dużą kulturą, w żadnym momencie nie przerysowując manierycznym schodzeniem do rejestru piersiowego.

Janusz Ratajczak w charakterystycznej partii Menelausa wdzięcznie zapisał się w pamięci dobrze ustawionym głosem i swobodą w operowaniu nim. Poza tym artysta ten odznacza się znacznym wyczuciem scenicznym, gdyby tylko reżyser nie kazał mu wykonywać niewybrednych gagów w rodzaju tego z opadającymi spodniami. W ogóle razić może nadmierne ogrywanie w tym przedstawieniu zamroczenia poalkoholowego, dotykającego postacie, ale nie jest to szampański rausz jak przystało na utwór z Francji rodem.

• « poprz.
• nast. »