Przegląd nowości

Martha Argerich – komplet nagrań w duecie z Gidonem Kremerem i Miszą Majskim!

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 18, maj 2012 06:54

Schumann w wydaniu Majskiego i Argerich jest przede wszystkim rozśpiewany. Na różne sposoby. Kantylena wiolonczeli jest na przykład rzewna w Adagio op. 70, podczas gdy w Allegro op. 70 kipi radością. Ponadto prezentowane interpretacje są dystyngowane i liryczne; więcej w nich słodyczy niż niepokoju czy burzliwej ekspresji (wyraźniejszej we wcześniejszym nagraniu). Jeśli chodzi o koncert, Majski buduje dramaturgię w oparciu o kontrasty w zakresie agogiki i dynamiki. Realizacja partii wiolonczeli odznacza się energią i wystudiowaną ekspresją. Nie podoba mi się brzmienie orkiestry, które jest według mnie skąpe i zbyt suche. Co więcej, odnoszę wrażenie, że owo wykonanie byłoby spójniejsze, gdyby na podium dyrygenckim stanął po prostu… dyrygent.

Argerich i Majski – nagrania koncertowe

Niedawno recenzowałem na łamach Muzyki21 DVD z ich występem z Lucerny, podczas którego prawykonali dedykowany im koncert podwójny na fortepian, wiolonczelę i orkiestrę Rodiona Szczedrina. Z kolei w tym boksie znajdziemy dwa krążki z nagraniami na żywo: z Kioto oraz Brukseli. Pierwszy koncert odbył się w listopadzie 2000 r., a drugi – w kwietniu 2003 r.

Do Japonii muzycy przyjechali ze swoim ulubionym programem, to znaczy z sonatami Chopina, Francka i Debussy’ego oraz z Introdukcją i Polonezem C-dur op. 3 Chopina. Tej płyty warto posłuchać głównie ze względu na wyśmienitą realizację partii fortepianu. Argerich jest elastyczna pod względem doboru tempa, zmyślnie buduje dramaturgię i czaruje pięknym, głębokim dźwiękiem. Tymczasem w grze Majskiego brakuje kreatywności, która pozwoliłaby mu nie tylko czerpać natchnienie z twórczego wykonania pianistki, ale też inspirować ją własnymi pomysłami. Wiolonczelista gra w sposób przewidywalny i bez zaangażowania emocjonalnego, które jest tu niezbędne.

• « poprz.
• nast. »