Przegląd nowości

Martha Argerich – komplet nagrań w duecie z Gidonem Kremerem i Miszą Majskim!

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 18, maj 2012 06:54

Z kolei konstruowanie narracji w oparciu o silne napięcie emocjonalne jest punktem wyjścia do interpretacji Sonaty a-moll op. 105 i Sonaty d-moll op. 121 Roberta Schumanna. Oba dzieła nabierają tu odrealnionego, wręcz magicznego klimatu. Artyści grają jak natchnieni. Zniewala przejrzystość brzmienia skrzypiec Kremera – jasnego, ciepłego i czasem chropawego. Imponuje jego sprężysta artykulacja i lekkość smyczka. Argerich dopowiada to, czego nie są w stanie wyrazić skrzypce. Fortepian pod jej palcami nieustannie prowadzi z nimi rozmowę i konkuruje; przeciwstawia się im i uzupełnia je. Nagranie powstało w La Chaux-de-Fonds w listopadzie 1985 r.

Na następnej płycie usłyszymy I Sonatę na skrzypce i fortepian Béli Bartóka, Sonatę na skrzypce i fortepian Leosza Janaczka oraz Temat z wariacjami Oliviera Messiaena. Zostały one ukończone mniej więcej w tym samym czasie, bo sonaty w roku 1921, a wariacje – w roku 1932. Kremer jest w tym nagraniu u szczytu formy prezentując między innymi bajeczną technikę i lekkość frazowania. Szczegółowo kształtuje dynamikę, agogikę oraz artykulację. Buduje wstrząsające kulminacje, a brzmienie jego instrumentu zachwyca feerią barw, stopniem nasycenia i miękkością. Bywa gładkie niczym jedwab i ostre niczym brzytwa. Artysta urozmaica je na wiele możliwych sposobów, w czym Argerich mu nie ustępuje. Pianistka realizuje swą partię z pietyzmem, nadając dźwiękom rozmaite kształty, odcienie i wagę. Jest perfekcyjna. Twierdzę, że jest to jedna z najlepszych płyt, jakie wspólnie nagrali. Rejestracji dokonano w Monachium; w marcu 1985 r. (Messiaen) oraz czerwcu 1988 r. (Bartók i Janaczek).

• « poprz.
• nast. »