GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościUdział polskich artystów w budowaniu amerykańskich tradycji operowych
Strona 9 z 26
Z życzeniami niczym nie zmąconego szczęścia – Niezmienna – Helena Modrzejewska (Modjeska) Chłapowska” (za Małgorzatą Komorowską „Marcella Sembrich-Kochańska. Życie i śpiew”, Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2008).
Ostatnim na wiele lat polskim śpiewakiem jaki stanął na tej obrosłej legendą scenie był znany i ceniony w Europie tenor Jan Kiepura, dla którego debiut w Metropolitan 10 lutego 1938 roku partią Rudolfa w Cyganerii był dopełnieniem jego wielkiej kariery, która – jak na nowojorskie warunki – nie była ani bogatą, ani długą w sensie czasu. Dlaczego? Jedni twierdzą, że stał za tym jego trudny charakter. Inni, że intrygi śpiewaków bojących się konkurencji. Ani jedno, ani drugie nie przeszkodziło Kiepurze zdobyciu popularności w Nowym Jorku co wiązało się również z opanowaniem do perfekcji sztuki autopromocji. Ostatni raz Kiepura stanął na scenie Metropolitan 7 marca 1942 roku również jako Cavaradossi w Tosce. W sumie w MET Kiepura zaśpiewał 33 przedstawienia. Manru Ignacego Jana Paderewskiego jest pierwszą, i jak dotąd jedyną, polską operą jaką wystawiono na tej scenie. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |