Zaproszenie do tańca

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 31, maj 2021 07:23

Pietras Sławomir

Od kilku tygodni otrzymuję pytania, gdzie można nabyć najnowszy zbiór moich felietonów Zaproszenie do tańca. Tytuł zaczerpnąłem z walca koncertowego Karola Marii Webera, który w epoce Diagilewa w choreografii Michaiła Fokina był tańczony przez Wacława Niżyńskiego i Tamarę Karsawinę. Pomieściłem w tym tomie moje publikacje na temat tańca i sztuki baletowej z ostatnich kilkudziesięciu lat. W razie następnych wydań będę dodawał nowe, jako że ta tematyka często wraca w moich felietonach. 

Zaproszenie do tańcanie ma nic wspólnego z tańcem towarzyskim, zabawami karnawałowymi, obtańcowywaniem rodziny i znajomych na weselach, chrzcinach lub zabawach ludowych, ani koleżanek szkolnych podczas modnych niegdyś wśród moich rówieśników prywatek.

Z tańczeniem zrywałem trzykrotnie: gdy prof. Śliwski wyrzucił mnie – kilkuletniego wtedy adepta – z będzińskiego baletu po klęsce tańca marynarskiego (o czym piszę we wstępie do tych felietonów). Po szkolnych zabawach w liceum żeńskim, gdzie stosowano tzw. odbijanego, a ja chciałem tańczyć tylko z Hanką. Trzeci raz zrezygnowałem z czynnego uprawiania tańca podczas dyrektorowania w Balecie Poznańskim. Tancerki patrząc na moje ówczesne towarzyskie pląsy nie mogły opanować zdziwienia, a tancerze byli ode mnie po prostu dużo lepsi.

Ale nigdy nie zrezygnowałem z zajmowania się problemami sztuki tańca. Oglądałem i oglądam mnóstwo spektakli w kraju i na świecie, przez kilka dziesięcioleci kierowałem teatrami zatrudniającymi tancerki i tancerzy, blisko ćwierć wieku wykładałem historię tańca w Szkołach Baletowych Łodzi, Warszawy i Poznania, a poza tym napisałem niezliczoną liczbę esejów, recenzji i felietonów dotyczących sztuki tańca, z których ekskluzywny wybór rekomenduje właśnie moim cierpliwym czytelnikom.

Wracam do pytania, gdzie je można nabyć. Przede wszystkim w mojej macierzystej Angorze, o czym redakcja ma zamiar informować w stosownym anonsie. Egzemplarze Zaproszenia do tańca zawsze obecne będą podczas spotkań autorskich, które właśnie zapowiedziały teatry Łodzi, Bytomia, Krakowa i Bydgoszczy, oraz podczas festiwali w Sanoku, Lesznie i Lądku-Zdroju. Do jesieni zdążę zapewne spotkać się z czytelnikami w siedzibie hotelu Mazurkas w Ożarowie pod Warszawą, w Centrum Kultury na stacji kolei żelaznej w Legionowie, w czytelni Biblioteki Miejskiej w moim rodzinnym Będzinie, dynamicznie działającym Domu Kultury w Wilanowie, i być może w Ośrodku Kultury w Czaplinku, gdzie działa szalony i dobrze wykształcony tenor, który jest obecnie burmistrzem.

• « poprz.
• nast. »