Przegląd nowości

Polskiego Fausta przypadki

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 02, grudzień 2021 20:15

Nie sposób wszakże odmówić efektowności charakterystycznie ułożonemu mazurowi z ich udziałem, w którym zabawnymi gestami głowy podkreślają jego rytm, by następnie odtańczyć czardasza z właściwą dlań narastającą żywiołowością. Choreografia Wiolety Suskiej odznacza się znaczną pomysłowością, na przykład w pas de deux realnego Twardowskiego z fotelem na kółkach, będącym dość niesubordynowanym, wymykającym się partnerem, tak że w końcu trzeba go uwiązać.

A także poczuciem humoru w scenach charakterystycznych z wierzycielami oraz z żoną bohatera. Co prawda z czasem początkowy impet wytraca nieco swą siłę oddziaływania. Podobnie jest z dominującą początkowo tonacją kolorystyczną, utrzymaną w purpurze, fiolecie i błękicie, w dalszym ciągu ustępującą pozłocie oraz takim kostiumom (Maria Balcerek), na dodatek szeleszczącym, a postacie fantastyczne dodatkowo zaopatrzone zostają w huzarskie skrzydła czy też proporce generałów z chińskich widowisk cingcü, w Europie znanych pod nieco mylącą nazwą opery pekińskiej.

Z kolei dramatyczną scenę matki rozpaczającej nad ciałem zmarłej córki ukształtowano na podobieństwo wizerunku Piety, stąd pojawiający się wtedy cyrograf w formie zakrwawionej chusty, stanowiacy ceną za przywrócenie do życia dziewczynki, nieodparcie przywołuje skojarzenie z veraiconem. Pod koniec czartowski wybieg zamienia Cassino Amor na Roma, by w ten sposób usidlić Twardowskiego. Układy choreograficzne dostosowane zostały do możliwości krakowskiego zespołu, w tym umiejętności wykonywania entrechat (skrzyżowania nóg w powietrzu) przez męską część corps de ballet. W niektórych rozwiązaniach można było rozpoznać konkretne inspiracje, kiedy w pewnym momencie krakowski Rynek niepostrzeżenie przeobraził się w nowojorską West Side. Pierwsza obsada prawie niepodzielnie należała do tancerzy białoruskich.

• « poprz.
• nast. »