Przegląd nowości

Trójca Dwójki – Borowicz, Pobłocka, Malicki

Szczegóły

Opublikowano: środa, 26, maj 2021 08:46

Audycje o muzyce prowadzone przez wybitnych artystów koncertujących mają tę niebagatelną przewagę nad innymi, że pozwalają wniknąć głębiej w istotę muzyki, uruchamiają mechanizmy profesjonalnego, krytycznego odbioru sztuki muzycznej, są wreszcie impregnowane na wszelkie legendy i plotki o rzekomej trudności, niezwykłości czy geniuszu. Muzyk grający na jakimś instrumencie nie da sobie wmówić żadnej bzdury, chyba, że zechce sam pochwalić się jakimś swoim niezwykłym osiągnięciem, zwłaszcza jeśli „idzie w zaparte” co do własnych artystycznych możliwości i kompetencji. Jednak bezpośrednie zetknięcie ze słuchaczami radiowymi Programu Drugiego PR, którzy sami nie grają i nie stanowią konkurencji estradowej, zabezpiecza prawdziwego muzyka przed opowiadaniem o „gruszkach na wierzbie”. Raczej skłania go do skromności gdy prezentuje słuchaczom muzykę w wykonaniu arcymistrzów i zwraca uwagę na czym to mistrzostwo polega.

Audycje w Radiowej Dwójce prowadzone przez dyrygenta Łukasza Borowicza i pianistów: Ewę Pobłocką oraz Waldemara Malickiego, są niecodzienną okazją do spojrzenia na rozmaite dzieła muzyczne z najbardziej szerokiej perspektywy, uwzględniającej wszystko co w muzyce jest istotne: konstrukcja, technika, styl, talent muzyczny, zjawiska słuchowe, nawet różne omamy i złudzenia. Ktoś, kto jak np. Waldemar Malicki zagrał już na fortepianie wszystkie możliwe ćwiczenia może nam autorytatywnie powiedzieć, że misternie tkany, opadający jak wodna kaskada strumień dźwięków nie jest dla wykonawcy szczególnie trudny i karkołomny. Z kolei Ewa Pobłocka, która sporo swojej artystycznej kariery poświęciła muzyce Jana Sebastiana Bacha, może nam przekonująco zachwalać rozmaite tonacje, w których utwory były napisane i dzielić je na bardziej lub mniej uroczyste, smutne lub wesołe. Taki kapelmistrz jak Łukasz Borowicz słyszący muzykę nawet gdy tylko spogląda w partyturę, pomaga nam z gęstej faktury orkiestrowej wyłowić jakiś jeden instrument, np. altówkę i zachwycić się jej wpływem na brzmienie całej muzycznej frazy. To są spostrzeżenia nieocenione, dzięki którym sposób odbioru dzieł muzycznych wznosi się na poziom wyższy,  pozwala wyłowić z bezrefleksyjnie przyjmowanego utworu wspaniałe fragmenty, rozkoszować się „rodzynkami”, a nie tylko smakiem całego ciasta. Łukasz Borowicz po studiach pod kierunkiem Bogusława Madeya uzyskał też tytuł doktora w dziedzinie dyrygentury. Zaczynał od asystentury w najważniejszych zespołach muzycznych, m.in. Teatrze Wielkim w Warszawie, Filharmonii Narodowej, a później przez 10 lat kierował Polską Orkiestrą Radiową.

• « poprz.
• nast. »