Przegląd nowości

Trójca Dwójki – Borowicz, Pobłocka, Malicki

Szczegóły

Opublikowano: środa, 26, maj 2021 08:46

Punktem wyjścia do każdej z godzinnych audycji są preludia i fugi z Bachowskiej Biblii, jak mawia się o kanonicznym zbiorze Das Wohltemperierte Klavier. 12 tonacji durowych i tyle samo molowych, tworzących kolejne ogniwa cyklu, to klucz do repertuaru cotygodniowych spotkań. A ponieważ spuścizna tego twórcy jest ogromna, więc owe preludia i fugi pączkują w audycjach Pobłockiej w coraz to nowe gatunki utworów i coraz nowe podejścia setek wykonawców dawnych i współczesnych. Prezentacji dzieł towarzyszą erudycyjne komentarze i osobiste refleksje Ewy Pobłockiej. „– Moja przygoda z Bachem rozpoczęła się, kiedy jako kilkuletnia dziewczynka bawiłam się pod fortepianem podczas gdy Mama przygotowywała się do wykonania Pasji wg św. Jana– wspomina Ewa Pobłocka – Do Bacha mam specjalny stosunek, ale też ta muzyka wymaga specjalnego nastawienia.

Bacha nie można grać «z marszu», ani mieszać go z inną muzyką. Dziś nadszedł czas, aby podzielić się z Państwem – Słuchaczami Dwójki swoimi doświadczeniami, swoim niesłabnącym zachwytem i miłością do tej wspaniałej muzyki w znakomitych wykonaniach. Jako koncertująca pianistka często utwory Bacha umieszczałam na początku swoich recitali, potem poświęcałam w całości całe koncerty muzyce Mistrza. Studiowałam, nagrywałam kolejne utwory i całe cykle. W trudnych czasach, w jakich przyszło nam żyć Bach pozostaje ostoją i daje nadzieję, że prawda, dobro i piękno zwyciężają”. Tymi słowami Ewa Pobłocka zachęca do słuchania jej audycji, w których stawia słuchaczom poprzeczkę dosyć wysoko, bo jest to „wędrówka po kole kwintowym, wśród krzyżyków i bemoli, w charakterze pastorale, w tempie Menuetta, pośród wielu głosów skomplikowanych fug i przy poruszającym w swojej prostocie chorale”. Waldemar Malicki, który osiągnął bardzo wiele jako pianista i kameralista, nagrał m.in. 40 płyt i do tego stworzył Filharmonię Dowcipu, prowadzi audycje oparte na nieco innym pomyśle. On również wplata w swoje komentarze wiedzę z historii muzyki, wykonawstwa koncertowego i techniki pianistycznej, ale zawiera w nich wiele anegdot, by nie powiedzieć uciesznych historii. O sobie zwykł mówić filuternie: „Pianista polski, żyjący”. Wszechstronność talentu pozwala mu na niespotykane w świecie „zabiegi klawiaturowe”. Jego audycja nosi też adekwatny do zawartości tytuł Upiór w eterze. Jego credo wyłożone na stronach internetowych Polskiego Radia brzmi zabawnie i przewrotnie: „Całą istniejącą muzykę da się podzielić na najróżniejsze sposoby: instrumentalna/wokalna, poważna/rozrywkowa, dobra/zła.

• « poprz.
• nast. »