GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMoniuszko Biondiego
Strona 2 z 3
Zawiera także dwa baletowe divertissement, których Moniuszko bywał zręcznym autorem, albowiem z racji pełnienia funkcji dyrektora opery zobowiązywany był do uzupełniania nimi wystawianych dzieł – na przykład Wesołych kumoszek z Windsoru Ottona Nicolaia.
Wzorem Webera i jego Wolnego strzelca Moniuszko wprowadził ponadto chóry myśliwskie. Aliści rezultat nie w pełni okazał się zadowalający. Fabio Biondi to przede wszystkim skrzypek i od tego instrumentu prowadzi najczęściej smyczkowy skład Europa Galante w muzyce barokowej. Jako dyrygent skupia się zatem na subtelnościach Moniuszkowskiej instrumentacji, którą docenia i z której wydobywa umykające innym, a zawarte w niej subtelności, głównie w sekcji drzewa.
Zabrakło też wybitniejszych indywidualności wokalnych, szczególnie na miarę Haliny Słonickiej oraz Teresy May-Czyżowskiej, dawnych odtwórczyń tytułowej roli, czy Kazimierza Pustelaka jako swego imiennika. Partia Hrabiny przeznaczona jest na sopran dramatyczny (o mezzosopranowym wręcz zakroju i szerokim ambitusie jest pożegnalna aria Zbudzić się z ułudnych snów) z koloraturową techniką, dochodzącą do głosu w dwóch wcześniejszych ustępach solowych (w tym inwokacji do sukni, której mimowolne rozdarcie przez niezdarność Kazimierza stanowi oś intrygi, stąd szydzono, że to tragedia zniszczonej toalety), a zgodnie z ówczesną konwencją oddającą płochość charakteru bohaterki. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |