Przegląd nowości

Ojciec i syn: Krzysztof i Jakub Jakowiczowie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 24, sierpień 2020 22:04

Był tak zatytułowany film Aleksandra Sokurowa o mocno dwuznacznej relacji pomiędzy ojcem i synem. W tym przypadku jest ona jednoznaczna – życie dla muzyki, a co za tym idzie i więź Mistrz – Adept, skoro ojciec był pierwszym nauczycielem syna w tej dyscyplinie. Osobiście nie od razu doceniłem artyzm Krzysztofa Jakowicza. Pamiętam jak niegdyś zdegustowany wykonaniem któregoś z koncertów Mozarta wyszedłem, gdy skrzypek zdecydował się na bis, co w tamtych okolicznościach uznałem za przesadę.

A potem stopniowo, coraz bardziej ulegałem jego sztuce, w której nie ma nic z pretensjonalności i zewnętrznej efektowności, dążenia do powierzchownego popisu, a za to daje znać o sobie pełne oddanie muzyce, jej potrzebom podporządkowujące posiadane umiejętności. Tak było na przykład podczas łańcuckiego recitalu z kompletem Sonat i Partit Bacha, stanowiących najwyższy probierz nie tylko wiolinistycznego kunsztu, ale i muzycznej dojrzałości.

Program występu skrzypków w zborze koncertowym św. Marcina w ramach XLV Festiwalu „Muzyka w starym Krakowie” był bardzo urozmaicony, żeby nie powiedzieć, iż nieco eklektyczny. A zatem obok barokowej polifonii, romantyczna wirtuozeria oraz neoklasyczna żywiołowość, a po środku klasyczne piękno trzech fragmentów z Czarodziejskiego fletu Mozarta w opracowaniu Gerharda Brauna, osnutych wokół fanfaronady Papagena z jego pierwszej arii, poddawanego próbom Tamina, prowadzonego dźwiękiem tytułowego instrumentu, oraz zaczarowania groźnego Monostatosa i jego świty za pomocą cudownych cymbałów.

• « poprz.
• nast. »