Przegląd nowości

Wszystkie opery Ryszarda Wagnera (5)

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 26, lipiec 2020 06:20

Rozpoczynająca drugi akt scena powitania turniejowej sali jest dowodem na subtelne piękno całej partii Elżbiety zaczynającej swoją obecność na scenie arią Dich, teure Halle, grüß ich wieder, w której wielka radość splata się z oczekiwaniem i nadzieją. Wszystko to spełnia się w momencie pojawienia się przed nią Tannhäusera, a wtedy ich głosy łączą się w podniosłym, pełnym narastających uczuć duecie miłosnym. Jego zakończenie jest początkiem pięknej sceny „Wejścia gości na Wartburg” i rozpoczęcia turnieju śpiewaczego podczas którego Wolfram śpiewa przyjętą gorącym aplauzem pieśń Blick ich umher, co niejako zmusza Tannhäusera do zaśpiewania bluźnierczej, pełnej żaru pieśni sławiącej miłosne rozkosze cielesne jakich doświadczył w grocie Wenus Wolfram, der du also sangest. 

Wywołuje to ostre głosy protestu wszystkich uczestników turnieju prowadzące wręcz do walki. Przed śmiercią ratuje go zakochana Elżbieta. - „Elżbieta osłoniła go przed nimi, jak ocalały dziewice idących na stracenie zbrodniarzy” – pisze o tej scenie Zdzisław Jachimecki. Landgraf Turyngii ogłasza wyrok: Tannhäuser wyruszy z pielgrzymką do Rzymu by tam wyznawszy swoje grzechy błagać papieża o przebaczenie. Wszystko to dzieje się  w rozbudowanym, godnym Meyerbeera, finale II aktu. Zaczyna się on z ostatnimi frazami pieśni Tannhäusera, stopniowo narastając w dynamice i dramaturgii, zachwycając mistrzostwem budowania kulminacji i prowadzenia linii wokalnej całego wielkiego ansamblu. Równie interesujący jest finał pierwszego aktu z pięknym recytatywem Wolframa Als du kühnem. Sange uns bestrittest. Akt trzeci rozpoczyna instrumentalny wstęp „symfoniczna podróż” po nim podziwiamy wzruszającą modlitwę Elżbiety Allmächt’ge Jungfrau, hör mein Flehen! Wielki, pełen tragicznych tonów, monolog Tannhäusera o pielgrzymce do Rzymu Inbrunst im Herzen wie kein Brüßer noch sie je gefühlt, sucht ich den Weg nach Rom, to jedno z najtrudniejszych zadań dla tenora.

• « poprz.
• nast. »