GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWszystkie opery Ryszarda Wagnera (5)
Strona 10 z 16
Jednak zgodnie z panującą w tym teatrze tradycją zażądała dopisania sceny baletowej w II akcie. Wagner ugiął się oczywiście przed tym żądaniem. Z tym jednak, że scenę baletową, słynne bachanalia, dopisał nie w finale II aktu, ale w I akcie zaraz po zakończeniu uwertury (na dobrą sprawę tylko w tym miejscu jest ona dramaturgicznie uzasadniona). Scena baletowa spowodowała konieczność rozszerzenia całej sceny w grocie Wenus połączonej z rozbudowaniem jej partii wokalnej.
Kompozytor zdecydował się też na rozwinięcie w wielu miejscach partytury harmoniki i instrumentacji. Wreszcie odrzucił codę z zakończenia uwertury i zespolił ją w jedną całość ze sceną bachanalii. W paryskiej redakcji partytury Wagner wykorzystuje już doświadczenia zdobyte przy pracy nad Tristanem i Izoldą.
Mimo tych zmian, świetnej obsady: Albert Niemann – Tannhäuser, Marie Sax – Elzbieta, Fortunata Tedesco – Wenus, Morelli – Wolfram, i pięciomiesięcznych prób premiera 13 marca 1861 roku stała się jednym z najczarniejszych dni w życiu Wagnera. Członkowie paryskiego „Jockey – Clubu” sprawili że premiera toczyła się wśród głośnych gwizdów, komentarzy, śmiechów i awantury, która przeniosła się nawet na plac przed operą. Po trzech tak samo przebiegających przedstawieniach Wagner wycofał partyturę i obrażony wyjechał z Paryża. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |