GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościMuzyczne katedry Krzysztofa Pendereckiego (1)
Strona 5 z 7
W latach siedemdziesiątych zabiegi sonorystyczne coraz częściej służą już kompozytorowi wyłącznie jako środki do celów ilustracyjnych, swoistego malarstwa dźwiękowego w Przebudzeniu Jakuba czy w Raju utraconym. Na gruncie muzyki instrumentalnej ulubioną formą kompozytora staje się przetworzeniowa, stosowana w utworach o charakterze jednoczęściowego kontinuum, a więc w symfoniach: II, IV i V czy w I Koncercie skrzypcowym.
Natomiast preferowaną techniką wariacyjną w kształtowaniu materiału tematycznego okazuje się barokowa passacaglia, pojawiająca się w wielu kompozycjach, należących do różnych gatunków – na przykład jako ilustracja wizji przyszłych losów świata w Raju utraconym czy czwarta część III Symfonii. Niekiedy jednak kompozytor zdaje się nie w pełni panować nad formą, która przybiera nadmierne rozmiary. Było tak w przypadku IV Symfonii, ostatecznie zredukowanej do jednej części – Adagia – jak i Creda, albowiem pierwotnie autor planował pełny cykl mszalny. Innym przejawem tej tendencji jest pokusa dokomponowania kolejnych ogniw, wskutek czego niektóre utwory rozrastają się ponad miarę jak w przypadku pięcioczęściowej III Symfonii czy Polskiego requiem, zainicjowanego przez wzruszające utwory: Lacrimosę, powstałą dla uświetnienia uroczystości odsłonięcia gdańskiego pomnika stoczniowców poległych w 1970 roku oraz Agnus Dei na chór a cappella (istnieje też transkrypcja instrumentalna na smyczki), skomponowane na śmierć prymasa Stefana Wyszyńskiego i jego pogrzeb. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |