Przegląd nowości

Historia stworzenia według Miltona i Pendereckiego (3)

Szczegóły

Opublikowano: środa, 31, marzec 2021 10:00

Kolejna realizacja miała miejsce 28 kwietnia tego roku w Stuttgarcie, gdzie przed dziesięciu laty doszło do uwieńczonego sukcesem drugiego wystawienia Diabłów z Loudun po ich względnym niepowodzeniu na hamburskiej prapremierze. Jej najbardziej spektakularnym, a zarazem kontrowersyjnym rozwiązaniem było wprowadzenie filmu do poprzedzającej finał sekwencji, w której archanioł Michał ukazuje Adamowi ogrom nieszczęść, jakie w przyszłości spadną na ludzkość wskutek jego fatalnego czynu, a rozgrywającej się na tle rozbudowanej passacaglii, osnutej wokół motywu Dies irae⁶.

Wspomniany film przywoływał kataklizmy dwudziestego stulecia, w tym drugą wojną światową i obóz w Oświęcimiu (pamiętać należy, iż jedenaście lat wcześniej Penderecki skomponował poświęcone temu miejscu oratorium – Dies irae). Gustav Everding, reżyser tej inscenizacji zrezygnował natomiast z dublowania przez tancerzy śpiewaków w rolach Adama i Ewy. Stuttgarckie przedstawienie pokazano jeszcze tego samego roku w ramach „Warszawskiej Jesieni”.

Zaskoczenie odbiorców i ich wewnętrzne rozdarcie, spowodowane zachowawczym obliczem kompozycji, oraz zastrzeżenia estetycznej natury wobec powrotu do tradycji jakby nie było dokonań dwudziestowiecznej awangardy, i wynikającego z tego eklektyzmu muzycznej wizji, posiadającej zarazem walory dostarczające czysto sensualnej satysfakcji, wyraził Stefan Kisielewski, przyznając jednocześnie, że „jest to bardzo dobra opera, z mnóstwem znakomitych pomysłów muzycznych, po wizjonersku potraktowaną orkiestrą i chórami”. 

• « poprz.
• nast. »