Przegląd nowości

„Purytanie” Belliniego w Opéra National de Paris

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 02, grudzień 2013 19:44

Do repertuaru Opery Paryskiej weszła dopiero w 1987 roku, na scenie Opéra-Comique, która była drugą salą paryskiej placówki, w reżyserii Andreia Serbana i pod dyrekcją Bruno Campanelli oraz z udziałem takich solistów jak June Anderson/ Michèle Lagrange/ Mariella Devia (Elwira), Rockwell Blake/ Aldo Bertolo (Arturo), Eduard Tumagian/ Vicente Sardinero (Riccardo), Giorgio Surian/ Dimitri Kavrakos (Giorgio). Od tamtej pory już się na paryskiej scenie nie pojawiła, jeśli nie brać pod uwagę zeszłorocznego wykonania koncertowego w Théâtre des Champs-Elysées. Stąd też tak duże zainteresowanie nową realizacją tej opery prezentowaną własnie w Opéra-Bastille.

Jej libretto opowiada o Elwirze, córce zarządzającego fortem purytanów lorda Waltera, zakochanej w Arturze, zwolenniku Stuartów. Ze względów politycznych młoda dziewczyna ma jednak poślubić Riccardo, który z kolei służy Cromwellowi. Dla Sir Giorgio Waltona, wuja Elwiry, najważniejsza jest miłość, toteż niezależnie od wcześniejszych planów zgadza się on złączyć węzłem małżeńskim dwójkę kochanków. Jednak tuż przed ceremonią ślubną Arturo rozpoznaje w skazanej na ścięcie niewolnicy królową Henriettę, wdowę po Karolu I, i postanawia ją za wszelką cenę ratować. Organizuje ucieczkę, wykorzystując przy tym welon ślubny swej ukochanej, tylko, że ten wybieg zostaje przez Elwirę źle zrozumiany. Czując się zdradzoną i oszukaną traci ona nie tylko zaufanie, ale także i zmysły.Warto zresztą zauważyć, że kluczowa tutaj i dość często w tamtych czasach przez twórców wykorzystywana scena obłędu przypomina podobny epizod w Łucji z Lamermooru Donizettiego, z tą jednak różnicą, że opera Belliniego kończy się szczęśliwym finałem.

• « poprz.
• nast. »