Przegląd nowości

„Tannhäuser” w Węgierskiej Operze Narodowej w Budapeszcie

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 15, listopad 2013 17:53

Niedawno Adam Czopek przypomniał na tych stronach, że Węgierska Opera Narodowa w Budapeszcie należy do grona najlepszych scen operowych na świecie. Miałem teraz przyjemność przekonać się o tym osobiście przy okazji świetnego przedstawienia Tannhäusera Wagnera, zanim jednak przejdę do omówienia tej fascynujacej realizacji, chciałbym najpierw pokrótce przypomnieć historię owej wielce zasłużonej placówki. To w 1873 roku, kiedy trzy miasta: Buda, Pest i Obuda połączyły się tworząc dzisiejszy Budapeszt, pojawiła się potrzeba zbudowania sali operowej, która miała służyć promowaniu życia kulturalnego nowo utworzonego miasta. Koncepcję tego projektu powierzono słynnemu architektowi Miklósowi Ybl, a sama konstrukcja gmachu trwała od 1875 do 1884 roku.

Rezultat okazał się nadzwyczaj udany, albowiem mamy tu do czynienia z jednym z piękniejszych obiektów architektonicznych stolicy i z pewnością całych Węgier, do czego niewątpliwie przyczyniła się trwająca w drugiej połowie dziewiętnastego wieku na płaszczyźnie kultury rywalizacja pomiędzy Budapesztem i Wiedniem. Jej pozytywnym skutkiem było zatrudnienie przy dekorowaniu nowo powstającej opery największych ówczesnych rzeźbiarzy i malarzy, wśród których znaleźli się Károly Lotz, Bertalan Székely, Árpád Feszty, Mór Thanm i Alajos Strobl. Na przykład na frontonie gmachu umieszczone zostały posągi Ferenca Erkela, kompozytora Himnuszu - węgierskiego hymnu narodowego, pierwszego dyrektora rzeczonej placówki, który założył budapesztańskie Towarzystwo Filharmoniczne, oraz Franza Liszta. Jednocześnie zastosowano rewolucyjne w tamtych czasach rozwiązania techniczne – warto na przykład przypomnieć, że scena Opery w Budapeszcie została jako pierwsza na świecie wyposażona w mechanizmy hydrauliczne (skonstruowane przez wiedeński zakład Asphaleia). Nie sposób też nie wspomnieć o monumentalnym i ważącym ponad trzy tony żyrandolu, który może być opuszczany za pomocą systemu kół pasowych i który jest wpisany na listę chronionych zabytków. Najistotniejszą sprawą jest jednak to, że mogąca pomieścić 1261 widzów i posiadająca formę końskiej podkowy sala, odznacza się doskonałą akustyką i zajmuje dzisiaj pod tym względem trzecie miejsce (po mediolańskiej La Scali i paryskim Palais Garnier) w Europie, co zostało potwierdzone ekspertyzami międzynarodowego gremium ekspertów.

• « poprz.
• nast. »