GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościDyptyk Ravel/Zemlinsky w Opéra national de Lyon
Strona 1 z 4 Parę miesięcy temu Opera Lyońska zaproponowała widzom swoisty festiwal Pucciniego, polegający na zestawieniu dzieł włoskiego kompozytora z operami Hindemitha, Schoenberga i Zemlinsky’ego, co stworzyło okazję do pasjonujących konfrontacji artystycznych, wydobywania z prezentowanych pozycji nowych sensów, atmosfer i kontekstów. Sukces owego przedsięwzięcia zachęcił dyrektora lyońskiej placówki Serge’a Dorny’ego do przygotowania kolejnego dyptyku, tym razem złożonego z L’Enfant et les Sortilèges (Dziecko i czary) Maurice’a Ravela oraz Der Zwerg (Karzeł) Alexandra von Zemlinsky’ego. Pozornie wydawać by się mogło, że oba dzieła niewiele mają ze sobą wspólnego i że łączy je jedynie czas, w którym powstały, tzn. lata dwudzieste ubiegłego wieku.
Otóż dzięki wizji polskiego reżysera Grzegorza Jarzyny - który w roku 2009 oczarował już lyońską publiczność doskonałą realizacją Gracza Prokofiewa, co z pewnością zadecydowało o powtórnym zaproszeniu go do współpracy - możemy się przekonać, iż obie części wspomnianego dyptyku poruszają fundamentalne tematy inicjacji, okrucieństwa i współczucia.
Dwuczęściowa fantazja muzyczna Dziecko i czary, napisana do libretta francuskiej pisarki Colette, jest - jak to celnie określa Piotr Kamiński w swoim operowym przewodniku - „szkołą uczuć” w miniaturze: świat wymierza Dziecku pierwszą, dotkliwą lekcję odpowiedzialności, wykazując mu naocznie, że nasze czyny wywołują skutki, a nasza wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się plusz, papier, kora czy...skóra innych przedmiotów i istot”. Otóż niegrzeczne Dziecko zostaje zamknięte przez Mamę w swoim pokoju i zaczyna wyładowywać nagromadzoną w nim złość na meblach, zastawie stołowej, książce, korze drzewa i niestety również na ważce, nietoperzu czy wiewiórce. Ostatecznie zwierzęta postanawiają ukarać niesfornego smarkacza i rzucają się na niego, co doprowadza do potężnego zamętu, z czego Dziecko skrzętnie korzysta i chroni się w cichym zakątku ogrodu. To właśnie tam następuje opamiętanie młodego człowieka, który usiłuje opatrzyć skaleczoną łapkę Wiewiórki i usypia przy tej szlachetnej czynności ze zmęczenia. Ta scena wzrusza wszystkie zwierzęta: zaczynają patrzeć na Dziecko ze współczuciem i nadzieją na jego poprawę.
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |