GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości"Louise" w Opéra National du Rhin
Strona 1 z 6 Gustave Charpentier (1860-1956) zaczął pracować nad kompozycją opery Luiza, noszącej znaczący podtytuł powieści muzycznej w czterech aktach, w roku 1888, to znaczy już podczas pobytu w rzymskiej Willi Medyceuszy, do której został zaproszony jako laureat rzymskiej nagrody Konserwatorium Paryskiego. Sam też zredagował libretto (z przelotną pomocą zaprzyjaźnionego poety Saint-Pol Roux, która sprawiła mu - jak się później okazało - więcej kłopotów niż pożytku), naznaczone autobiograficznym wspomnieniem przygody miłosnej przeżytej w paryskiej dzielnicy Montmartre z "młodą robotnicą o żywym spojrzeniu i ciemnej skórze". Trywialny, choć w żadnym wypadku nie wulgarny, język libretta i naturalistyczny charakter opery (nie bez znaczenia był w tym przypadku wpływ na Charpentiera powieści współczesnych mu pisarzy: Daudeta i Zoli czy wystawianych wówczas w Paryżu sztuk Ibsena, Strindberga, Maeterlincka) spowodował niechętne reakcje ze strony dyrektorów teatrów, z których jedynie kierujący Opéra-Comique Albert Carré zdecydował się dopuścić partyturę Gustave'a Charpentiera do scenicznej realizacji.
Zaprezentowana wreszcie z okazji urządzanej w Paryżu w 1900 roku Wystawy Światowej prapremiera Luizy zakończyła się prawdziwym triumfem, podbijając serca młodych widzów i zjednując sobie głęboką sympatię i uznanie środowiska robotniczego, a ponadto wzbudzając podziw Charles'a Gounoda, Julesa Masseneta oraz samego Richarda Straussa. Oto bowiem przyzwyczajona do wagnerowskiego symbolizmu paryska publiczność odkryła w teatrze operowym zwyczajne, codzienne życie i nie funkcjonujące uprzednio w rzeczywistości sztuki lirycznej postacie: robotników z Montmartre'u, gałganiarza, mleczarkę, sprzątaczkę, sprzedawcę ubrań, malarza, śmieciarkę czy gawrosza. Aż do połowy lat pięćdziesiątych zeszłego wieku dzieło Charpentiera zajmowało uprzywilejowane miejsce w repertuarze teatrów lirycznych i jeszcze dzisiaj określa się je mianem francuskiej Cyganerii. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |