Przegląd nowości

"Louise" w Opéra National du Rhin

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 29, październik 2009 00:00

Stojący na czele Orchestre Philharmonique de Strasbourg Patrick Fourniller jest obecnie uważany za jednego z najbardziej kompetentnych specjalistów w dziedzinie francuskiej muzyki operowej końca XIX wieku. W swojej interpretacji usiłuje on jednoznacznie wykazać, że, będący uczniem i w dużej mierze artystycznym spadkobiercą Masseneta, Gustave Charpentier  starał się w trakcie pracy nad Luizą nie zapominać o haśle "prima la parole" tzn. pisać muzykę już nie tylko realistyczną, ale wręcz naturalistyczną. Oznacza to, iż niemalże każda nuta rzeczonej partytury miała służyć wykreowaniu, w najmniejszym nawet szczególe, paryskiej atmosfery lat 1900 oraz odzwierciedlaniu przeżyć każdej z pojawiającej się w dziele postaci. (Podobno kompozytor rozważał nawet uruchomienie na scenie prawdziwych maszyn do szycia).

Temu samemu celowi służą wykorzystywane w partiach wokalnych (podobnie jak u Pucciniego) wołania, krzyki, śmiechy czy dajmy na to przechodzenie od deklamacji do śpiewu. Niektóre fragmenty przypominają też o długu zaciągniętym przez Charpentiera w stosunku do Wagnera odnośnie stosowania techniki leitmotywu, której jednak francuski kompozytor nadaje inny sens i znaczenie. Ponadto nie sposób nie wyrazić podziwu dla mistrzostwa twórcy Luizy w zakresie prowadzenia zmierzającej jakby w dwóch kierunkach orkiestracji: z jednej strony pilnuje on, aby słychać było niemalże każdy instrument oddzielnie (bo każdy z nich jest tutaj nośnikiem jakiegoś motywu lub znaczącego elementu), z drugiej zaś dba o globalną spójność dźwiękową i jednorodną paletę barw muzycznych. Na tym polu zespół filharmoniczny Strasburga grzeszy wyraźnymi słabościami, chociażby jeśli chodzi o precyzję i kolory brzmienia poszczególnych sekcji instrumentów, ogólnie jednak rzecz ujmując trzeba uczciwie przyznać, że przyczynia się on w dużej mierze do utrwalenia u obecnych na widowni przekonania o tym, iż ta wybitna pozycja we francuskim dorobku sztuki lirycznej zasługuje na stałą i dużo częstszą niż dotychczas obecność w bieżącym repertuarze teatrów operowych.

                                                                                        Leszek Bernat