Przegląd nowości

"Louise" w Opéra National du Rhin

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 29, październik 2009 00:00

Rodząca się pomiędzy Luizą i Julianem miłość oraz wzniosłość tego gorącego i szlachetnego uczucia symbolizowane są widokiem paryskich dachów, w których załamaniu owa miłość zostaje zresztą skonsumowana. Ponadto niebagatelną rolę odgrywają prezentowane w kolejnych odsłonach pory dnia: chodzi tu zawsze o świt lub zmierzch, tak jakby reżyser chciał w ten sposób przywołać pojęcie przemiany czy przejścia np. z wieku dziecięcego do spełnionej dojrzałości. Do niezapomnianych epizodów przedstawienia należy zaliczyć scenę obwołania Luizy muzą Montmartre'u (akt III), tak naprawdę rozgrywającą się we śnie głównej bohaterki - co znowu pozwala Boussardowi oderwać się od obcego już nam realizmu tej popularnej niegdyś ceremonii - wraz z urzekającą plastycznie feeryczną wizją odbijającej się w lustrze i jakby zawieszonej w próżni procesji.

Duże wrażenie wywiera również scena wewnętrznego zmagania się z samym sobą Ojca, w której wyraźnie trudno jest mu wytrzymać konfrontację ze swoim lustrzanym odbiciem. Wreszcie dodajmy jeszcze, że Boussard sugeruje wspomniane już wyżej paryskie tło opery za pomocą rodzaju teatru chińskich cieni, przy czym w miarę budzenia się dnia zarówno kolory, jak i zwielokrotniane w lustrach odbicia ludzkich sylwetek stają się coraz bardziej konkretne i wyraźne.