GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościRomeo Lampert w Operze Śląskiej
Strona 3 z 4
Skoro zatem zdecydowano się na takie rozwiązanie, to nie wiedzieć czemu reżyser nadał postaci zdecydowanie kobiecy charakter. Renata Dobosz ze swej strony tchnęła wiele wokalnej urody w epizodyczną rolę Gertrudy, wydobywając zarazem całą jej sceniczną charakterystyczność. Chór miał lepsze i gorsze momenty, ale w lamencie po śmierci Tybalta Ô jour de deuil! ô jour de larmes! wspiął się na wyżyny artyzmu. Orkiestrę poprowadził pewną ręką Przemysław Neumann, dozując napięcie, między innymi za sprawą dynamicznych kulminacji. Nie będę więc małodusznie wypominał drobnych niedociągnięć na początku.
W prologu reżyser Michał Znaniecki wprowadził przedakcję z tytułową parą jako dziećmi, a orkiestrowe fugato zilustrował szermierczymi układami przywołującymi odwieczne waśnie i zwady dwóch werońskich rodów: Montecchich i Kapuletów, ale potem powracają one jeszcze po wielokroć i do znudzenia. Nie rozumiem dlaczego reżyserzy tak nienawidzą muzyki, skoro piękny ustęp z wiolonczelami nie tyle zakłócają, ile zagłuszają wrzaski siłą rozdzielonych wspomnianych bohaterów z czasów dzieciństwa.
Jakie bowiem doniosłe znaczenie dramaturgiczne kryje się w tym, że długo jeszcze dobiegają one z kuluarów? Balet w otwierającej polce galopce znajduje uzasadnienie, ale potem tancerze nie schodzą ze sceny i dalej wykonują swoje pas przy kupletach Kapuleta. Skądinąd wprowadzono dwa baletowe divertissement w skrajnych aktach, dopisane na potrzeby wystawienia w Operze Paryskiej. Początkowo mamy też do czynienia z efektem teatru w teatrze (dekoracje zaprojektował Luigi Scoglio), gdyż tło stanowią galerie, które wypełnia chór i niczym publiczność w teatrze wita lub nagradza brawami kolejnych uczestników właśnie odbywającego się urodzinowego przyjęcia Julii, stanowiącego zaczątek fabularnej intrygi. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |