GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowościWszystkie opery Ryszarda Wagnera (13)
Strona 10 z 10
W jego rytmie rycerze podnoszą zwłoki bohatera i niosą go na tarczy do dworu Gibchingów. To najbardziej przejmująca i najbardziej tragiczna muzyka jaką kiedykolwiek napisano. Tutaj „płaczą” po kolei wszystkie instrumenty, by majestatycznie i wolno narastającym crescendo połączyć się w potężnie brzmiące tutti. Ma się wrażenie, że razem z tą muzyką płaczą mury teatru i jego scena.
Łka on płaczem całej przyrody, wśród której żył nieustraszony bohater, przepełnia go lament kniei, która zieleniła się radośnie na jego widok i kołysała go do snu swoim szmerem. To żal niebios, pod którymi nosił dumne czoło... Z promieniami księżyca, który oświetla scenę przyszły go witać duchy rodziców. Osierocony miecz zdaje się wołać ręki, co go ukuła i używała w zwycięskich bojach. Duch Zygfryda uwolniony z ziemskiej powłoki ulatuje w zaświaty ze wspomnieniem miłości do Brunhildy.– tak pięknie o muzyce żałobnej Zmierzchu bogów pisze Zdzisław Jachimecki.
Muzyka żałobna przechodzi bezpośrednio, w rozdzierającą bólem, końcową scenę całego cyklu. Wielki monolog Brunhildy Starke scheite to nowa synteza poprzednich motywów muzycznych przeprowadzona z ogromnym skoncentrowaniem ich dramatycznego wyrazu potęgująca tragizm kończącej Pierścień Nibelungów sceny. Ostatnie nuty tetralogii to jasny, niosący optymizm, motyw życia i przyszłości. W ten sposób zmienia Wagner wizję zagłady w zapowiedź wizji odrodzonego życia. Adam Czopek
|
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |