Przegląd nowości

«Armida» Rossiniego w Opera Vlaanderen w Gandawie

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 01, grudzień 2015 15:01

Z kolei z faktu, że protagonista ulega miłości do czarownicy z własnej woli i sam podejmuje decyzję o podążaniu za nią wynika, że uczucie Armidy jest mniej bolesne niż w oryginale Tassa, gdyż odwzajemnione. Ponadto Rinaldo ją opuszcza, bo już jej nie kocha, a nie dlatego, że ulega egzorcyzmom. Schmidt poświęca też ważną u Tassa postać wuja Armidy, Idraoty, który pojawia się tylko na chwilę w pierwszym akcie.

Natomiast librecista dotrzymuje wierności włoskiemu poecie w ukazaniu rywalizacji pomiędzy Gernando i Rinaldem oraz pokazaniu wygnania tego ostatniego przez Goffredo. Te wątki pozwalają mu na skonstruowanie ładnie zaplanowanych scen epickich i przedstawienie obozu paladynów, co jednak z kolei wymaga dodania drugoplanowych postaci, takich jak wspomniany Goffredo, Gernando i Eustazio.

Ponieważ Schmidt przypisał tej trójce ważne epizody, ich partie muszą być powierzane bardzo dobrym wokalistom, którzy zresztą później już się nie pojawią aż do końca opery. Wreszcie dwie pozostałe postaci o drugorzędnym znaczeniu, Carlo i Ubaldo, wkraczają do akcji dopiero w trzecim akcie. Wygnany z obozu chrześcijan Rinaldo ucieka dobrowolnie z Armidą pod koniec pierwszego aktu. Domyślamy się zatem, że Armida wytwarza obraz czarodziejskiego ogrodu nie po to, aby ukryć kochanka, ale żeby mu się przypodobać.

• « poprz.
• nast. »