Przegląd nowości

Bayreuth 2014, czyli ile jest Wagnera w Wagnerze?

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 12, wrzesień 2014 09:00

Holender tułacz

Mimo, że na scenie nie ma żadnych żagli, żadnego okrętu, a jedynym rekwizytem przypominającym o morskim rodowodzie akcji jest niewielka łódka, która zresztą szybko zniknie, to właśnie ta efektowna, pełna przestrzeni, inscenizacja jest moim zdaniem, najbliższa wagnerowskiemu klimatowi i romantycznej aurze.

Nawet specjalnie mi nie przeszkadzało przeniesienie akcji do bliżej nieokreślonego magazynu fabrycznego. Akcja prowadzona jest dynamicznie i w miarę czytelnie, przy zachowaniu wyrazistej charakterystyki bohaterów dramatu.

Co prawda słynny chór Summ und brumm, du gutes Rädchen (Szum i mrucz, kółko wirujące), który w oryginale śpiewają pracujące przy kołowrotku dziewczęta, traci sens, ale specjalnie mi to nie przeszkadzało. Znakomitym reżyserskim pomysłem Jana Philippe Glogera było zastosowanie i wykorzystanie teatru cieni, co znakomicie budowało tajemniczy klimat całego przedstawienia. Zaskakujący też okazał się finał, w którym Senta popełnia samobójstwo, jej rana przenosi się na Holendra i oboje giną w imię miłości.

• « poprz.
• nast. »