Koniec Polski w Rapperswilu

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 02, listopad 2020 06:40

Pietras Sławomir

Jest kilka takich miejsc na tej ziemi, które choć oddalone od Macierzy, przesiąknięte są polskością, symbolizują Polskę, jej tradycje, zmagania o miejsce wśród narodów świata, walkę „za naszą wolność i waszą”, swoją bogatą przeszłość i kulturę, wreszcie nieprzemijającą miłość zarówno kolejnych pokoleń emigracji, jak i szanujące te miejsca i noszące je w swych sercach rodaków mieszkających w Ojczyźnie. Należy do nich Amerykańska Częstochowa w Pensylwanii, Hotel Lambert na wyspie Św. Ludwika w Paryżu, Monte Cassino między Rzymem a Neapolem, a wśród jeszcze kilku innych 27 tysięczne miasteczko Rapperswil w szwajcarskim kantonie St. Gallen nad Jeziorem Zurychskim, trzydzieści kilka kilometrów od Zurychu.

Każdorazowo ze ściśniętym sercem podążam do tego miejsca, gdzie w roku 1870 emigrant Władysław Plater z własnych funduszy założył Polskie Muzeum pamiątek historycznych i dzieł sztuki w zrujnowanym zamku Habsburgów. Od zarania było ono centrum myśli niepodległościowej, obrazowało wielowiekowe związki polsko-szwajcarskie, przechowywało urnę z sercem Tadeusza Kościuszki, gromadziło bezcenną galerię malarstwa z obrazami Chełmońskiego, Brandta, Malczewskiego, Wyczółkowskiego, Axentowicza i Boznańskiej. Biblioteka zawierająca ponad 100 tysięcy woluminów szczyci się starodrukami takich dzieł jak De revolutionibus orbium coelestium Mikołaja Kopernika, Kronika Polska Marcina Kromera, Nowy Testament Jakuba Wujka i Roczne dzieje kościelne Piotra Skargi.

W pierwszym zarządzie Muzeum wśród znamienitych Polaków zasiadał Józef Ignacy Kraszewski, a pod koniec XIX stulecia jako jeden z bibliotekarzy funkcjonował młody Stefan Żeromski, pracując nad skatalogowaniem dzieł Mickiewicza i Kościuszki i pisząc tu pierwsze swe prace literackie.

W rapperswilskim sanktuarium naszej narodowej przeszłości zgromadzono wspaniałe zbiory poloników ofiarowane przez liczne rodziny polskie, m.in. Romerów, hrabiów Tarnowskich, Romana Umiastowskiego, czy Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Wśród pamiątek historycznych jest medal z włosami i zegarek Tadeusza Kościuszki, fotel Henryka Sienkiewicza i niema klawiatura, służąca do ćwiczeń Ignacemu Janowi Paderewskiemu w czasie podróży. Muzeum Polskie utrzymywane głównie pracą wolontariuszy odwiedzało dotąd rocznie około pół miliona osób. Odbywają się tutaj regularnie liczne koncerty, wieczory autorskie i konferencje.

• « poprz.
• nast. »