Przegląd nowości

„Gawęda dworzan w baszcie nad broną“ czyli lektura Damazego

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 30, czerwiec 2022 09:21

Tenor Pawła Skałuby niekiedy mógł się wydawać nieco za ciężki do roli Stefana, w której preferowana jest bardziej liryczna odmiana tego głosu, zwłaszcza w recytatywie poprzedzającym arię „z kurantem“, choć ją samą wykonał z dużym wyczuciem, zdolnym wywołać związane z nią wzruszenia. Partia Zbigniewa nie jest wdzięczna, gdyż to jedyna główna postać nie posiadająca własnego numeru. Sebastian Marszałowicz dzięki swemu basowi przydał jej ciężaru gatunkowego, choć momentami dopracowania wymagałoby wyrównanie emisji. Hanna to popisowa partia Katarzyny Oleś-Blachy.

Tym razem śpiewaczka chętnie sięgała do rejestru piersiowego. Arię „Któraż, to któraż tej ziemi córa“ zabrzmiała w wersji integralnej, choć bez tej brawury, do której artystka nas przyzwyczaiła. W pełni wywiązała się z wymagań swej roli Monika Korybalska. Może Miecznik nie w pełni odpowiada emploi Adama Szerszenia, który rozśpiewywał się wraz z upływem spektaklu.

Partia Cześnikowej w pełni wychodzi natomiast naprzeciw warunkom wokalnym Magdaleny Barylak. Michał Kutnik uczynił z Macieja postać wiodącą, mimo że z natury jest basem, a nie barytonem. Z kolei demonicznym Skołubą, ale nie bez akcentów komicznych, był Wołodymyr Pańkiw. Krzysztof Kozarek z najlepszej strony zaprezentował się jako przywołany na wstępie Damazy w trzecim akcie. Przedstawienie 19 czerwca zwieńczyła krótka uroczystość honorująca pięćdziesięciolecia działalności artystycznej prowadzącego je od pulpitu dyrygenckiego Tadeusza Kozłowskiego.

                                                                 Lesław Czapliński

• « poprz.
• nast. »