GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Adina“ Rossiniego w reżyserii Friedricha Nietzschego
Strona 3 z 3
Pod jego batutą brzmiała ona imponująco, również sekcja blachy z puzonami i waltorniami, przydając wykonaniu prawdziwie symfonicznych znamion. Dla solistów i chóru męskiego wzniesiono dodatkowe podium. Być może przemieszczanie się śpiewaków na nim miało wpływ na nieco spłaszczony tembr ich głosów. Lida Antola, fiński sopran lirico spinto, w tytułowej partii w znacznej mierze pomyślnie radziła sobie z techniką koloraturową.
Wielce obiecującym okazało się zastępstwo Tomasza Świerczka jako jej ukochanego Selima, którego lekki tenor typu di grazia posiada znaczną łatwość wznoszenia się do oktawy dwukreślnej. Może jedynie usytuowanie: bliżej orkiestry, a w pewnym oddaleniu od reszty ansamblu, zakłócało proporcje brzmieniowe pomiędzy nimi. Znaczną nośnością odznaczał się natomiast meksykański basso cantante Emmanuel Franco w roli Kalifa.
W inscenizacji Jochena Schönlebeta jest on lokalnym dyktatorem otoczonym kultem jednostki (chór z proporcami z jego podobizną). Zgodnie z niemiecką praktyką mamy zatem do czynienia z dostosowaniem akcji do realiów wychodzących naprzeciw doświadczeniom współczesnych widzów, choć czyniącą to w oględny sposób, głównie za pomocą strojów (chór przebrany w ferszalunki). Adina należy do najrzadziej wystawianych oper Rossiniego. Liczba jej wznowień od czasów lizbońskiej prapremiery nie zamknęła się w dziesiątce. Znamienne, że nie tylko w Rosji policmajstrzy kierowali teatrami (Siergiej Muchanow w Warszawie), ale i po przeciwnej stronie kontynentu w Portugalii, a mianowicie Diego Ignacio de Pina Manique, który zamówił ten utwór. Lesław Czapliński |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |