Przegląd nowości

Muzyczne silva rerum

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 11, kwiecień 2022 22:27

Dzisiaj w Krakowie, a w niedzielę w Warszawie w ramach XXVI Festiwalu Beethovenowskiego filharmonicy krakowscy dają koncerty o programie odzwierciedlającym eklektyzm formuły wspomnianej imprezy, dla której zostały przeznaczone. W Preludiach op. 51 Ferenca (Franza) Liszta, trzecim poemacie symfonicznym S. 97, zabrakło mi wyrazistszego zarysowania linii narracyjnej jak przystało na ten gatunek muzyczny. W snutej przez kompozytora programowej opowieści, choć luźno związanej ze słownym komentarzem, powraca unisonowy motyw przewodni, wędrujący poprzez sekcje instrumentalne.

Przy ekspozycji przez blachę zabrzmiał nieco hałaśliwie, a trafiwszy do smyczków, zwłaszcza w skrzypcach, kłuł w uszy szklistym dźwiękiem. Radziłbym zatem wyrównać i stonować dynamikę, co przysłużyłoby się ogólnemu wrażeniu. Szklisty dźwięk skrzypiec powrócił w Symfonii koncertującej op. 60 Karola Szymanowskiego, kiedy role odwracają się względem ekspozycji i to wspomniane instrumenty intonują główny temat przy akompaniamencie solisty. Początkowo orkiestra realizowała partyturę w pewnym przybliżeniu pod względem rytmicznej precyzji wejść oraz intonacji. Muzycy w pełni odnaleźli się dopiero w ustępach o zagęszczonej fakturze, a w tych bardziej skameralizowanych wyróżniało się z kolei solo skrzypcowe Pawła Wajraka. Skądinąd utwór stanowi sztukę kamuflażu. Pisany był przez kompozytora z myślą o sobie i możliwości zarobku w trudnej sytuacji finansowej.

Nie będąc najbardziej biegłym pianistą, stworzył zarazem pozory brawurowej wirtuozerii. Znaczną muzykalnością odznaczało się wykonanie drugiej części – Andante molto sostenuto – między innymi w dialogu solisty Tymoteusza Biesa z flecistką Natalią Jarząbek, przywołującą główny temat kompozycji. Umiejętnie przeprowadzonym crescendem odznaczało się przejście do ronda Allegra non troppo, agitato ed ansioso, przy czym zastosowałbym ten zwrot dynamiczny także przy nawrocie refrenu. Na bis pianista zagrał Impromptu Ges-dur op. 90 nr 3 (D. 899), w którego identyfikacji dopomogli mi Szymon Nehring i Anna Woźniakowska.

• « poprz.
• nast. »