Przegląd nowości

„Turandot”: Oko opaczności albo Chińczycy w Krakowie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 04, kwiecień 2022 21:25

W końcu pierwowzorem literackim libretta była odwołująca się do tradycji commedii dell'arte feeria sceniczna Carlo Gozziego. Raczej nie utrudnia śpiewakom realizacji ich zadań wokalnych, jeśli nie liczyć pylenia przez tancerki piaskiem, wyścielającym scenę i symbolizującym nietrwałość ludzkich poczynań i kruchość egzystencji – w drugim akcie Kalaf usypuje z niego w różnych barwach rodzaj mandali.

Czy ustawienia cesarza Altuma w głębi sceny, w sytuacji, kiedy Piotr Kusiewicz dysponuje liryczną odmianą tenora, a co za tym idzie trzeba było odwołać się w tej sytuacji do sztucznego nagłośnienia. A także powiązania trudnej arii Turandot In questa reggia ze schodzeniem postaci po wysokich stopniach piramidy ustawionej w głębi seny. Jej atutem jest natomiast ruch i gesty ściśle skoordynowane z przebiegiem muzycznym, wyprowadzane z niego.

Dotyczy to chóru, ale także solistów. Kalaf i Liu w malowniczy zarazem sposób stykają się wyciągniętymi ku sobie ramionami, co zapowiada tragiczne splecenie ich losów. To także utanecznione poruszanie się Pinga, Panga i Ponga, w czym dopatrzeć się można nawiązania do widowisk cingcü. Ponadto dotyczy to ich kostiumów, a zwłaszcza kolorystycznej symboliki, choć do pewnego stopnia przypominają zarazem sarmackie kontusze. Pomysłowe jest też zawijanie przez dwórki Turandot spódnic i drapowanie ich na kształt ogromnych kołnierzy (zaprojektowała je Ilona Binarsch). W sumie mamy zatem do czynienia z udanym przedstawieniem, które na dłużej zapisze się w pamięci krakowskiej publiczności.

                                                                          Leslaw Czapliński

• « poprz.
• nast. »