GaleriaT. Shebanova gra - Pory roku Czajkowskiego
Wydarzenia |
Szukaj w Maestro |
||
|
|
||
Przegląd nowości„Turandot”: Oko opaczności albo Chińczycy w Krakowie
Strona 3 z 5
Na czoło obsady niewątpliwie wysunął się Dominik Sutowicz, odtwórca partii Kalafa. W czasach deficytu głosów tenorowych, nie tylko w Polsce, artysta wyróżnia się dobrym ustawieniem, wzorową intonacją, nośnym, pewnym brzmieniem pozbawionym wszelkiego wibrata. To junge heldentenor w pełnym tego słowa znaczeniu, mimo że istnieje tradycja wykonywania tej partii przez tenory liryczne, na przykład Jana Kiepurę.
A przy tym odznacza się znaczną muzykalnością, przejawiającą się w bogatej palecie odcieni dynamicznych, w tym w operowaniu mezza voce, co znalazło wyraz w słynnej arii Nessun dorma. We wspomnianych widowiskach opery pekińskiej za kryterium kunsztu wykonawcy przyjmuje się brak „pocenia pod pachami“, co stanowi metaforę swobody wykonawczej, pozbawionej wszelkich oznak wysiłku. Tak było w omawianym przypadku.
Godną siebie partnerkę znalazł w osobie Iwony Sochy jako Liu. Słuchając jej można było odnieść wrażenie jakby Puccini pisał tę partię z myślą o tej konkretnej śpiewaczce. Jej tessytura nie wykracza poza ambitus sopranu artystki. W obydwu ariach Signore ascolta oraz Tanto amore, segreto e inconfessato można było podziwiać nieskazitelną emisję, intonowanie wysokich tonów piano i stopniowe ich rozszerzanie dynamiczne, wreszcie rzadko dziś spotykaną umiejętność śpiewu legato. Katarzyna Oleś-Blacha w tej partii przyciągała uwagę umiejętnością prowadzenia frazy i posługiwania się płynną kantyleną, realizując partię z dużym wyczuciem i unikając nadużywania siły głosu, a przy tym tworząc wizerunek postaci zdolnej obudzić w widzach wzruszenie. |
|||
Maestro jest tytułem jakim honoruje się najwybitniejszych muzyków wirtuozów dyrygentów śpiewaków i nauczycieli. Właśnie im oraz podążającym za ich przykładem artystom poświęcona jest ta strona |
|||
2006 Copyright © Wiesław Sornat (R) All rights reserved MULTART |