Przegląd nowości

„Turandot”: Oko opaczności albo Chińczycy w Krakowie

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 04, kwiecień 2022 21:25

I chór Opery Krakowskiej w pełni sprostał temu wyzwaniu. Gustav Mahler, po obejrzeniu Toski Giacomo Pucciniego we Lwowie, natrząsał się, że teraz byle czeladnik szewski opanował umiejętność orkiestracji. W przypadku Turandot mieni się ona maksymalnym wykorzystaniem instrumentów pod kątem ich możliwości kolorystycznych, wynikających z recepcji dzieł Wagnera oraz muzycznego impresjonizmu. Tomasz Tokarczyk poprowadził spektakl pewną ręką z doskonale brzmiącą sekcją blachy, częściowo umieszczoną na pomoście nad widownią, po prawej stronie górnego rogu portalu scenicznego i wspomaganą batutą Piotra Wacławika.

Dzięki odpowiedniemu wyważeniu proporcji dźwiękowych i dynamicznych pomiędzy instrumentami udało się na premierze 25 marca 2022 zniwelować różnice pomiędzy oryginalną orkiestracją Pucciniego do sceny śmierci Liu a tą z epilogu dokomponowanego po śmierci kompozytora przez Franca Alfano (podobnie powiodło się Jackowi Kaspszykowi z Filharmonią Wrocławską zatrzeć cięcie pomiędzy autorskim Adagiem Mahlera a rekonstrukcją reszty jego X Symfonii przez Derycka Cooke'a). Szkoda że żaden z polskich teatrów nie zdecydował się na nowszą wersję dokończenia opery przez Luciana Berio.

Można też poprzestać na muzyce ukończonej przez autora, rezygnując ze sztucznego lieta fine. W drugiej swojej dalekowschodniej operze, tym razem chińskiej, Puccini jeszcze bardziej zadbał o koloryt lokalny, wprowadzając rozbudowaną baterię instrumentów perkusyjnych na wzór tamtejszych widowisk muzyczno-choreograficzno-akrobatycznych cingcü, w Europie znanych pod nieco mylącą nazwą opery pekińskiej, w której towarzyszą głównie recytatywom. 

• « poprz.
• nast. »