Przegląd nowości

„Aida” wbrew schematom

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 28, październik 2021 17:59

Victoria bardzo uważnie zapoznała się z operą i sporządziła szkice, które następnie przybrały postać opisanych już marionetek zaprojektowanych i wykonanych przez inną artystkę Mervyn Millar. W oprawę wizualną spektaklu weszły więc obrazy Virginii i lalki Mervyn zestawione z modnymi w XIX-wieku tzw. „żywymi obrazami” – tutaj polski bywalec Teatru Wielkiego – Opery Narodowej skojarzy natychmiast Moniuszkowski Straszny dwór w inscenizacji Davida Pounteya.

Jako ostatni w tej serii „Żywy obraz” zobaczyliśmy namalowaną w jakimś grobowcu egipskim scenkę przedstawiającą faraona odbierającego zwycięską defiladę. Tylko tyle „i aż tyle” towarzyszyło pysznej zwykle scenie z Marszem triumfalnym. Reżyserka dołączyła tu jeszcze quasi-satyryczny epizod pantomimiczny, w którym Radames, jako niezaspokojony w swej dumie zwycięzca pozuje do kolejnego domniemanego, ale w sumie nieudanego obrazu albo fotografii. 

Już przyzwyczajeni i oczekujący dobrze znanego zakończenia dramatu Radamesa i Aidy, gdy kochankowie żywcem zamurowani w grobowcu żegnają się ze światem, rozumiemy znakomicie, że jest taka chwila, gdy opozycja: człowiek – niewolnik (marionetka), przestaje mieć znaczenie i właśnie ta scena jest prawdziwie piękna i wstrząsająca. Puryści będą się może boczyć na pogwałcenie tradycji wystawiania Aidy, ale pomysł Lotte de Beer uwieczniony w filmowym nagraniu i transmitowany w Sieci Multikino, okazał się w sumie całkiem sensowny i udany. Jeśli na takim wysokim poziomie będą kolejne transmisje obecnego sezonu Multikina, to czeka nas co miesiąc wspaniała uczta artystyczna.

                                                             Joanna Tumiłowicz

• « poprz.
• nast. »