Przegląd nowości

Orefice na plecach Siudmaka

Szczegóły

Opublikowano: środa, 06, październik 2021 19:03

Jakim ten Chopin był wspaniałym kompozytorem, jak bardzo wybiegał w przyszłość rozwoju muzyki. Opera Giacomo Orefice jest ważna dlatego, że wykorzystuje motywy zaczerpnięte z niezliczonej ilości utworów fortepianowych naszego kompozytora. Są tam echa jego Etiud, Preludiów, Nokturnów, Polonezów i jeszcze wielu innych kompozycji, a wszystko tak przerobione, aby dało się śpiewać w postaci arii, recitatiwów, duetów operowych itd. Premiera opery Chopin w Teatrze Wielkim w Łodzi pokazała, że to muzyczne dzieło przypomina Pucciniego, który zresztą był niemal rówieśnikiem Orefice.

Słucha się tego jak nie przymierzając Toski, czy Cyganerii, bo melodie mają naturalną dramaturgię, są wyraziste wokalnie i piękne, tylko libretto jest jakieś mizerne. Oczywiście głównym bohaterem jest Chopin, pojawia się jego siostra Ludwika (w operze nosi imię Stella), muza (zapewne Aurora, choć w operze jest Florą). Jest jeszcze przyjaciel o imieniu Elio, jest mnich z Majorki i kilka innych fikcyjnych postaci.

Mówią do siebie językiem poetyckim, np. o blasku nieba, o szumie lasu, o dalekiej Ojczyźnie, ale nic konkretnego z tego nie wynika. Reżyserka Hanna Marasz uruchomiła sceniczną wyobraźnię, ustawiła na scenie choinkę, wprowadziła dzieci, które wyciągają prezenty, bawią się, jest trochę tańca, jakiś świąteczny korowód. Ale opera uzyskała jeszcze dodatkowe, mocne wsparcie, dzięki połączeniu jej wątłej dramaturgii z symboliczno-fantastyczymi pracami znakomitego artysty-plastyka Wojciecha Siudmaka. On w kilkudziesięciu dużych rysunkach przedstawił wizualne inspiracje przyniesione przez utwory Fryderyka Chopina. Warto przeczytać, jak Siudmak pisze o swych muzyczno-malarskich wrażeniach: „Nokturny są jednymi z najbardziej znanych i najpiękniejszych utworów Chopina.

• « poprz.
• nast. »