Przegląd nowości

Robert Leicester i Matylda Stuart albo Eksperyment multimedialny z Rossinim

Szczegóły

Opublikowano: środa, 14, lipiec 2021 20:32

W krakowskiej inscenizacji Jochena Schönlebera Elżbiety, królowej Anglii chór wędruje wokół Teatru im. Słowackiego i przemierza jego wnętrza, co transmitowane jest na ekranie ustawionym w tle sceny, a jego żeńska część pojawia się nawet kilkakrotnie na tejże, ale w charakterze niemych statystów, podczas gdy jego wcześniej nagrana partia odtwarzana jest przez głośniki. 

Fizycznie stawia się dopiero w finałach obydwu aktów, ale tylko w pierwszym także śpiewa. Czyżby zatem pozazdroszczono pomysłu Pawła Mykietyna z jego Czarodziejskiej góry, w której śpiewacy na żywo wykonują swe partie do zarejestrowanej orkiestry? Opresyjny charakter imperium Elżbiety podkreślają wielokrotnie w drugim akcie wyświetlane ujęcia więźnia uśmiercanego strzałem w skroń, co w scenie ze storturowanym Leicesterem odczytywać można jako jego wizję, ale w finale, stanowiac kontrapunkt dla „lieta fine” (włoski odpowiednik operowy angielskiego „happy endu”) prawdopodobnie ma na celu podważenie jego wiarygodności w odniesieniu do historycznej rzeczywistości.

• « poprz.
• nast. »