Przegląd nowości

Ćwiczenia z klasyki – Lear contra Mizantrop

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 03, czerwiec 2021 19:41

W Królu Learze Wawrzyniec Kostrzewski uznał, że owi obłudni pochlebcy – w tym wypadku starsze córki króla – muszą wszystkie słowa wypowiadać krzykiem, jednak napięcie w głosie nie służy dobrej dykcji. Monologi u Szekspira są długie i jeśli połowa staje się niezrozumiała, to jakby tekst wrzucono do kosza. Ponadto sposób narracji nie uwypukla głównej myśli dramatu, że Kordelia (Agata Różycka), najmłodsza córka, ukarana za „niedostatek pięknych słówek" okazuje się najuczciwsza.

A przecież takie sytuacje są w naszym życiu niemalże regułą. Sztuka kończy się innym morałem – na scenie pozostają stosy ciał, jak po jakimś pogromie albo zarazie. Wrażenie mroczne i opresyjne, ale trudno w tym znaleźć wyraźny Szekspirowski sens. Mizantrop też przegrywa z pochlebcami, choć dzielnie się im przeciwstawia, w odróżnieniu od Leara.

Prawda, która przebija z morału jest gorzka, ale czytelna – świat bez obłudy i maski jest trudny do wyobrażenia i niewdzięczny. Młodzi aktorzy jednak nie krzyczą, mówią rymowany tekst przetłumaczony przez Jerzego Radziwiłowicza, z wdziękiem i wyraźnie, dając jak najlepsze świadectwo szkole, która ich przygotowała. Molierowskie dialogi skrzą się dowcipem, a finałowa klęska Alcesta jest całkiem logiczna. Reżyser Edward Wojtaszek delikatnie uwspółcześnił akcję (Alcest – Krzysztof Wach – zawzięcie ćwiczy ciało we własnym salonie fitnes), ale jednak w kostiumach zachowuje się „powiew XVII wieku". 

• « poprz.
• nast. »