Przegląd nowości

Dziwne koleje losu polskich oper współczesnych (2)

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 18, kwiecień 2021 07:23

23 sierpnia 1998 roku, ważna data w scenicznej historii Króla Rogera, który tego dnia pojawił się w formie koncertowej na scenie Felsenreitschule w Salzburgu, w ramach odbywającego się w tym mieście jednego z najważniejszych na świecie Festiwali Muzycznych (Salzburger Festspiele). Dyrygował Simon Rattle, śpiewali: Thomas Hampson (Roger), Elżbieta Szmytka (Roksana), Philip Langridge, Edrisi, Ryszard Minkiewicz (Pasterz), Robert Gierlach (Archiereios), Jadwiga Rappe (Diakonissa). Bodaj najbardziej łaskawym historycznie był dla Króla Rogera rok 2009.

Najpierw 10 maja pojawił się w Opernhaus w Bonn w reżyserii Hansa Hollmanna i pod kierownictwem muzycznym Stefana Bluniera. Spektakl został wystawiony po polsku, śpiewali wyłącznie niemieccy artyści. 8 czerwca, wystawiono dzieło w paryskiej Opera-Bastille. Paryż poznał Rogera już w 1996 roku podczas koncertowego wykonania prowadzonego batutą Charlesa Dutoit.

Podziwiano wówczas: Wojciecha Drabowicza, Zofię Kilanowicz oraz Ryszarda Minkiewicza. Paryską premierę wersji scenicznej wyreżyserował w 2009 roku Krzysztof Warlikowski, którego wizja została głośno przez publiczność oprotestowana. Tytuł jednej z recenzji, który brzmiał: „Warlikowski poległ pod Bastylią”, właściwie mówi wszystko. Natomiast wartym podkreślenia jak fakt, że entuzjastycznymi brawami nagrodzono tego wieczora japońskiego dyrygenta Kazushi Ono oraz solistów Olgę Pasiecznik i Mariusza Kwietnia. 

• « poprz.
• nast. »